Alweer anderhalve maand terug in de dagelijkse realiteit van het onderwijs in Nederland, en wel op de Sterrebos in Oss. Hoe anders kan het zijn op scholen in verschillende landen! Terugkijkend op onze bezoeken aan de 4 CES-scholen in de USA bedenk ik iedere keer weer wat voor mooi onderwijs we daar hebben gezien. Hoe waardevol het is om de kinderen in je groep goed te kennen en zicht te hebben op hun onderwijsbehoefte. En hoe belangrijk het is om de kinderen zelf aan het woord te laten en als leerkracht minder de leider en ietsje meer de begeleider voor je leerlingen te zijn. Daarmee bedoel ik ook de kinderen ietsje meer de vragen laten stellen en die vragen ook ietsje meer door de kinderen zelf of door andere kinderen in de groep te laten beantwoorden. Zo’n onderwijsleersituaties zijn er wel hier op school maar het mag best een ietsje meer zijn…. Want het is o zo mooi en zinvol om kinderen te laten leren van en met kinderen! Uitdaging voor mij is om dat in ieder geval ietsje meer te laten gebeuren op de dagen dat ik in een groep werk.

En wat betreft het CES-principe Commitment to the entire school: Op de scholen die we bezocht hebben gold dit voor alle geledingen in het extreme. Schoolteam, leerlingen, ouders en vaak ook (school)omgeving waren optimaal betrokken bij de school en de ontwikkeling van elk kind. Zo extreem hoeft het voor mij niet want dit legt ook wel veel beslag op je leven buiten de school maar het mag hier wel ietsje meer dan het nu is. Het mag een ietsje meer zijn als het gaat over je inzetten voor activiteiten die belangrijk zijn voor de ontwikkeling van kinderen maar die niet direct tot je primaire taak (het lesgeven in de groep) behoren. Het mag een ietsje meer zijn als het gaat over betrokkenheid van ouders bij de school door aanwezigheid op informatieavonden en inloopmomenten of als hulpouder bij leuke activiteiten. Kortom de focus mag ietsje meer “Is dit belangrijk voor dit/mijn kind?” en zo ja,  dan neem ik de tijd en de moeite om er te zijn voor dit/mijn kind.

En tot slot mag het bij ons op de Sterrebos (en ook op andere scholen) ietsje meer zichtbaar zijn waar kinderen een Ster in zijn (of willen zijn). En daar wordt gelukkig aan gewerkt!