A tone of decency and trust
Hoge verwachtingen hebben  uitdagen, stimuleren en verleiden op basis van respect en vertrouwen. Vooral dat vertrouwen spreekt mij enorm aan. Vertrouwen in het geloof dat een kind zichzelf ALTIJD wil ontwikkelen. Is dat niet het geval, dan zit er iets niet goed…in de relatie, in de sfeer, in het aanbod…. Kunst is om erachter te komen wat er aan de hand is, bv middels feedback gesprekken waarin kind en volwassene gelijkwaardige gesprekspartner zijn. Altijd vanuit het vertrouwen dat het kind het zelf kan! Alleen nu even niet dus: ‘Leer mij om het zelf te doen.
Maar wat als het lastig wordt….als het je niet lukt om de juiste snaar te raken, of als een kind gediagnosticeerd is. Blijven we het dan nog volharden vertrouwen of brokkelt dat geloof dan langzaam maar zeker af? Terwijl juist dan een kind je zo hard nodig heeft.
Mijn leervraag: Hoe wordt er op de CES scholen omgegaan met kinderen die wij ervaren als ‘lastig, moeilijk, onaangepast? Hoe gaan zij om met wat wij ‘Passend Onderwijs’ noemen? Hoe wordt moeilijk gedrag gehandeld en aanbod op niveau gerealiseerd?

Democracy and equity
Gelijkheid, niemand buitensluiten, discriminatie bestrijden. Een bijdrage leveren aan de gemeenschap op basis van je kwaliteiten.
Mijn eerste leervraag is hier sterk aan gerelateerd. Deze wil ik aanvullen met ouderparticipatie: ouder als volwaardige partner in het onderwijs aan de kinderen.
Hoe wordt op de CES scholen vormgegeven? Hoever gaan zij in het betrekken van ouders? Wat draagt dit bij aan de ontwikkeling van de kinderen? Wat als ouders zich terughouden opstellen terwijl er grote betrokkenheid verwacht wordt?

Verder is dit mijn eerste CES trip en dan ook nog als enige OOG-er mee met allemaal SKBO-ers….dat op zich is al een leerdoel….:-) Dus enige compassie graag….

Grtz Resi