Ik heb gekeken in de middenbouw groep 4-5 en gelet op motorisch onrustige leerlingen en de interactie die leerkrachten hanteren tijdens deze ochtend;Een groepje van 14 kinderen werken met de leerkracht en 6 kinderen zijn zelfstandig goed bezig. Wat ze op vrijdag individueel geleerd hebben gaan ze nu samen doen. De kinderen bij de leerkracht zitten op de grond, op banken, op krukken of liggen. Er zitten zelfs kinderen achter haar. De meeste kinderen zijn actief mee aan het doen, roepen door elkaar als ze antwoorden op vragen, de leerkracht pikt er een kind uit dat mag antwoorden. 

  
De leerkracht schrijft op een white boardje de samenwerkingsopdracht. Kinderen overleggen en bevragen elkaar over het juiste antwoord. Maar er zijn ook 2 kinderen niets aan het doen zijn. De leerkracht ziet het bij haar rondje en vraagt hen waarom ze niet werken. Dan gaan ze ook aan de slag. Meteen na de eerste opdracht gaan ze allemaal reflecteren. Kinderen verwoorden waarom of hoe ze aan het antwoord kwamen en de leerkracht herhaalt welke woorden belangrijk zijn in haar uitleg en gaat daar op door. De meest verwarrende, moeilijke problemen worden besproken. Er wordt een koppeling gemaakt met het nut van het geleerde in de praktijk. Kinderen verwoorden, er wordt door gevraagd. Een andere leerkracht stelt zich eerst onwetend op en geeft daarna pas duidelijkheid. Kinderen verzinnen grappige woorden bij afkorting van de te nemen stappen, daarna leert hij de strategie aan .

  
Kinderen kunnen lopen, verzitten, hangen en liggen, waardoor motorisch onrustige kinderen veel minder opvallen. Kinderen weten van elkaar niet echt als er iemand ADHD heeft. De leerkrachten weten het wel, is ook nodig voor extra onderwijs gelden. Er is een speciale begeleidster op school die kinderen met special needs helpt. Ze kijkt in de klassen en overlegt met leerkrachten waar het probleempunt zit. ze hebben daar ook eenvoudige observatieformulieren voor. Ze proberen het probleem op te lossen of de kinderen vaardigheden aan te leren om met het probleem om te kunnen gaan. Ze kijken daarbij altijd naar dingen die wel goed gaan, om dit in te zetten. Ze stelt dan samen met kinderen doelen over gedrag en zullen daarna  daarop reflecteren. Soms werken ze dan ook aan de proprioceptieve/ vestibulaire zintuigen. Er is ook een leerkracht die juist bewegingen koppelt aan leren en motorisch onrustige kinderen en kinderen met en minder goede motoriek hier in meeneemt, maar die is helaas afwezig en er is ook geen beeldmateriaal. 

Gehoord vandaag; een kleuter die aan het lezen is zegt tegen een ander puzzelend kind; lukt het met de puzzel? Anders moet je eens proberen om met dit stukje te beginnen. Daarna ging ze weer verder met lezen. Prachtig hoe zij even door een klein gebaar een ander kind verder helpt en er zo geen leerkracht aan te pas komt, zonder dat ze het stukje zelf op de juiste plaats legt.  

  
In het gesprek met een klein groepje kinderen valt op hoe goed ze zichzelf kunnen verwoorden. Ze vertellen erg enthousiast over het project wat ze aan het doen zijn. Hoe ouder, hoe langer ze met een project bezig zijn. Vooral de interesses van de kinderen worden hierin duidelijk. Er is niet echt een plan, het is een proces en ze worden begeleid door leerkrachten en ouders en ze zijn erg trots op waarmee ze bezig zijn. Kinderen vinden dat ze veel aandacht krijgen en vinden dat fijn. Door hen gebruikte uitspraken:The people now about me. I love the teacher support. We love the interaction with other students love that they all now everyone. We love the freedom for project time or to find out other things. We feel comfortable by going to the next class. 

Tips from the kids; Teachers have to now their student: their strengths, and their feelings, and help them. Kids can teach you! 

Voor mij zijn de sleutelwoorden; communicatie, ruimte geven, sterktes van kinderen kennen en waarderen.