De opdracht was: maak iets wat  betekenis geeft aan het project ‘Immigration’. Je mocht zelf kiezen met welke materialen je wilde werken en wat je ging maken. Denk aan klei, blokken, verf, tijdschriften, mozaïek. Goed om te zien dat iedereen vanuit zijn eigen beleving aan het werk gaat  of juist eerst in gesprek gaat met de ander om nog beter een idee te krijgen wat te gaan maken. De resultaten zijn mooi maar het gesprek daarna geeft inzicht in hoe de ander gedacht heeft en wat hem bezighoudt. Door elkaar te bevragen nog dieper er over na te denken hoe je tot bepaalde keuzes bent gekomen. En ook een eyeopener en toch ook een bevestiging dat ik in Nederland de kinderen te weinig exploratieruimte geef en de creativiteit in denken/handelen beperk of niet geef. Bijvoorbeeld: je maakt vandaag allemaal een auto van papier en stift. Dat zou een opdracht kunnen zijn die ik gegeven zou kunnen hebben. Vanaf nu wil ik de opdracht geven waar denk je aan bij het woord auto en kies  een van de klaargelegde materialen. Kortom kinderen dmv een woord of woordweb aan het denken zetten en ze de  ruimte en vrijheid geven in hoe het tot uiting te laten komen. Waardoor  je meer diepgang krijgt bij de kinderen zelf.
Hiervoor mag ik wel aan de bak: leren hoe kinderen te bevragen om meer diepgang in gesprekken te krijgen.
Een nieuwe uitdaging….