Mooi is de wijze waarop leerkrachten kinderen benaderen. Steeds vanuit respect, zonder oordeel en met veel geduld. Eindeloos geduldig blijven leerkrachten (ongeacht wat een kind zegt of doet) op een kalme toon in gesprek met het kind. Ze praten niet tegen het kind maar met het kind. Ik heb zelf redelijk veel geduld maar heb ook zeker grenzen. De grens is bij mij bereikt als het gedrag van een kind de veiligheid van andere kinderen binnen de unit in gevaar brengt.
Het kind heeft zeggenschap en wordt als serieuze partner gezien ongeacht de leeftijd.  Leerkrachten zijn echt coaches die je begeleiden in je verdere groei naar volwassenheid. Leerkrachten spreken vanuit de “ik”-vorm. Ik zie dat je het moeilijk hebt….., ik heb er last van dat…., ik waardeer het dat …etc. Vragen die leerkrachten stellen zijn uitnodigend en open. Mag ik je een suggestie geven? Mag ik je helpen? Wat wil je leren? Hoe zou je dit kunnen onderzoeken? Hoe kom je aan informatie? Kinderen mogen keuzes maken en worden uitgedaagd om ook een keer iets te kiezen wat ze nog niet gedaan hebben doordat een leerkracht aangeeft dat het misschien leuk is om een keer een andere keuze te maken.
Leerkrachten werken vanuit passie en liefde en stralen dat ook uit. Ze maken soms lange dagen maar als ze daardoor een kind net een klein stapje verder kunnen helpen dan is tijd niet belangrijk. Ook voor leerkrachten geldt: Be kind and work hard.