Na een week allerlei indrukken opgedaan te hebben en verschillende scholen gezien te hebben, ga ik nadenken over wat ik mee wil nemen nu ik weer naar huis ga. Ten eerste hebben we vier scholen gezien  ( Central Park East, Bronx Community Charter School , Mission Hill, Parker Charter Essential School) en een gesprek gehad met een paar leerkrachten van de vijfde school ( Neighborhood School) Veel indrukken opgedaan, genoten  en geleerd van de gesprekken met leerkrachten en ouders, maar vooral van de gesprekken met de kinderen.

Dat is ook het eerste wat me bij alle vier de scholen opviel; de open en vriendelijke manier waarop de kinderen je benaderen. Ze voelen zich veilig genoeg om een gesprek aan te gaan, hebben het vertrouwen dat jij ook echt naar de antwoorden luistert en dat hetgeen zei vertellen er echt toe doet. Ook verrassend om te ervaren ( dit gebeurde vooral op Parker School), waar kinderen zelf zien dat je zoekende bent en vragen of ze je kunnen helpen. – Democracy and equity- ik ga proberen mijn kinderen ook deze houding bij te brengen en middels gesprekken, modellen en reflecteren dit ze proberen eigen te maken. Het lijkt me voor een kind heerlijk om onbevangen, en met respect, met ieder een gesprek aan te durven en kunnen gaan.

Wanneer je door de scholen liep zag je overal de resultaten van de gezamenlijke projecten van de kinderen. Varierend van tekeningen, posters, gedichten, klei- en andere knutsel materialen, blokken, lego en iedere vorm die je maar kan bedenken om iets te verwerken. Ook zijn individuele projecten zichtbaar. Kinderen verzamelen veel van hun eigen werk in een portfolio. Hun leerproces wordt ook zoveel mogelijk beoordeeld aan de hand van deze resultaten. Geen toetsen. Een kind leert zijn vaardigheid en kennis toe te passen in zoveel mogelijke situaties. We hebben op Parker School ook gesproken met leerlingen die trots hun portfolio’s bij hadden, de inhoud lieten zien  en verduidelijkten. Ze vertelden vol passie over hun afstudeerproject, waarop ze beoordeeld werden. Deze projecten geven de leerprocessen weer op al onze onderwijs gebieden. Een meisje op Parker School verwoordde het zo treffend: we worden niet beoordeeld op hetgeen er in een korte tijd in ons gestort is en of we dat op het juiste moment, tijdens een toets, weer uit kunnen spugen. We worden beoordeeld of we weten hoe we aan de informatie zijn gekomen,  hoe we verschillende aspecten onderzocht hebben, hoe we hebben samengewerkt en op de manier waarop we dit naar anderen kunnen presenteren en overbrengen. Ook dit wil ik graag meenemen;  niet alles toetsen om het toetsen, maar laat maar eens zien of je al wat je geleerd hebt in een mooie werkvorm kan verwerken op de manier die het beste bij jou past. Wanneer je dit over kunt brengen aan anderen, dan is je manier van leren pas echt geslaagd.

Tot zover hetgeen ik nog in Amerika verwerkt heb.

Nu terug op school en in de praktijk, merk ik dat ik veel meer heb meegenomen en wil gebruiken. Het totale handelen doe je met de manier van werken van de Essential Schools in gedachten.

Wanneer ik de kinderen bijvoorbeeld in een kring (op stoelen heb zitten) en ze bewegen, praten, friemelen, draaien of tikken veel, zou ik ze voor mijn reis weer rustig rn netjes laten zitten. Nu denk ik meer na over de manieren waarop ik het kind zover krijg dat hij naar mij luistert en hij of zij meekrijgt wat we in de kring vertellen of doen zonder een ander te storen. Ga maar even lekker op de grond zitten of liggen als je dat fijner vindt, loop even voor een boodschapje op en neer als de spanningsboog minder wordt of kijk of je wat meer te friemelen (klei) of bewegen kunt.

In de klas had ik een meisje dat op school goed functioneerde, maar thuis niet lekker in haar vel zat. Met ouders zijn gesprekken geweest en we hebben ook met haar gesprekjes gehad. Maar we kwamen niet echt verder. Nu ben ik met  haar in gesprek gegaan op de manier van; “wat zou jij willen veranderen in de klas, wat lijkt jou leuk om te leren, wat mis je in deze klas? ” Ze gaf zelf aan heel graag te willen leren lezen. Natuurlijk hadden we genoeg materiaal in de klas om dit van tevoren ook aan te bieden. Nu ging ik echter in overleg met haar en de stapjes die we zouden nemen om dit voor elkaar te krijgen. Ze ging meteen enthousiast aan de slag, maakte “boekjes” en gaat vrolijk naar school omdat ze weet wat haar doelen zijn en ze hetgeen doet waar ze zelf helemaal achter staat.

Dit zijn twee voorbeelden, maar stiekem zijn er al heel wat denkveranderingen aan de gang. Kunst is Less is more te doen en niet alles in een keer willen veranderen. Ook een wijze les voor mezelf!