Daar zit ik dan alweer, na te denken over de geweldige ervaring die ik beleefd heb. Wat heb ik prachtige dingen gezien en geleerd. Het zet(te) me enorm aan het denken.
Goals apply to all students
Bij goals dacht ik vooral aan kerndoelen, methodes, toetsen. Wat dat betreft zijn de verschillen heel groot vergeleken met ons.
Bij doelen denk ik vooral aan het lesdoel, of de kerndoelen. Er werd me verteld dat er in een klas de doelen goed zichtbaar op de muren waren. Toen ik ging kijken, zag ik allerlei geschreven bladen hangen, met uitleg over een werkhouding. Wij zijn vaak zo gehaast bezig met “ons lesdoel” dat we minder stilstaan bij hoe we de “habits of mind” aanleren. Als je weet hoe je het moet leren moet aanpakken, dan kun je alles leren!Waar wij met methodes werken waarmee we kinderen laten automatiseren, oefenden ze in Amerika met maar een paar sommen, zonder leerlingboek. (Less is more!) Vaak ook zonder Digibord. Als de kinderen het uit kunnen leggen, dan begrijpen ze het!
Ik heb heel veel projectmatig werk gezien, waarbij kinderen aan hun eigen doelen werkten. De leerkracht coachte de leerlingen, zodat de kinderen allemaal hun doelen behaalden. Leerkrachten kennen de kinderen door en door, weten precies was ze kennen en kunnen. Kinderen weten dit ook van zichzelf en laten dat ook vaak zien.
En wat heerlijk om te merken dat de leerkrachten zich helemaal niet druk maken om toetsresultaten. No pressure!!
En ik? Ik zet vaker een vraag bij bepaalde toetsen. Ik leg kinderen duidelijker uit hoe ze iets aan moeten pakken, ipv de opdrachten klakkeloos uit het boek over moeten nemen. Ik laat de kinderen meer uitleggen.
Student-as-worker, teacher-as-coach
Wauw, wat heb ik veel geleerd door het kijken naar de leerkrachten. Een kind vroeg me de datum, ik gaf meteen het antwoord. De leerkracht sprong in, zij maakte er bijna een rekenles van. Ze nam alle tijd voor de leerling, liet hem nadenken en stelde de juiste vragen. Voor mij een wijze les! Laat de kinderen meer nadenken!Door projectmatig en thematisch te werken blijven de kinderen betrokken en gemotiveerd. Ze ontdekken wat ze willen leren. “Can u teach me how to?” is een vraag die kinderen stellen als ze intrinsiek gemotiveerd zijn.
En ik? Ik probeer niet meteen antwoord meer te geven, probeer kinderen mee te laten denken. Dit is niet altijd makkelijk…
Ik was met mij parallel collega’s al bezig met thematisch werken in hoeken, hier ga ik zeker mee door!! Ik zorg dat hier voldoende tijd voor is!!
A tone of decency and trust
Decency, fatsoen, dat hebben ze zeker. In ieder klaslokaal zie je meerdere posters opgehangen waarop omgangsregels staan. Kinderen vragen beleefd of ze kunnen helpen. Maar is dat typisch CES? Overal in NY zie je verkeersborden, bijv. “Hier niet fietsen, boete =$65,-) maar mensen spreken elkaar er ook op aan!
Wat ik wel typisch CES vond, was het “trust” onderdeel. De leerkrachten en leerlingen hebben een hele goede band, de leerling krijgt het volle vertrouwen. Er wordt vaak besproken hoe je leert, fouten maken is daar een belangrijk onderdeel van.
En ik? Ik ga weer met de kinderen in de kring zitten. Maak meer tijd voor ze, wil de kinderen echt zien.
Was dat het? Nee hoor, ik heb veel te veel geleerd om dit allemaal in een blog te zetten. Te veel ervaringen om op te noemen. En ik heb alweer veel dingen aangepakt!
Ik ben een echte doener. Tijdens de bezoeken heb ik zo vaak gedacht “dat ga ik ook doen!” En ik heb ook al veel gedaan; een maandkalender, de kring, koken (tomatensoep en pepernoten), onderzoekend knutselen, takenwerk (de taken zijn veelal handelend en thematisch!), ik geef vaker les zonder boeken, weekendtekening, onderzoek (vraag van de dag)… En verder…
De juiste vragen stellen is een kunst!
Wat een KRACHTIG betoog Elissa! Hoe mooi opgebouwd ook.