Ik weet van mezelf dat ik vervulling haal uit contact leggen met mijn leerlingen, wederkerige gesprekken voeren met volle aandacht voor het kind. Dagen waarop dat lukt, zijn voor mij geslaagde werkdagen. En op genoeg momenten voel ik me tekort schieten. Als methodes, tijdsplanningen, vooraf vastgelegde leerdoelen, klassenmanagement mij in de weg staan om pedagogiek als basis van didactisch handelen voorop te stellen.

Ik wil graag dat elk kind zich gezien en gewaardeerd voelt in mijn klas en zichzelf kan laten zien binnen onze groep. Hoe zorg ik ervoor dat het hierom draait binnen mijn onderwijs en dat daar mijn focus op blijft?

Kan het beleven van de werkwijze van CES scholen mij hierin verstevigen? Zal het in de praktijk zien van de principes mij praktische ideeën en oplossingen bieden? Ideeën die ik mogelijk kan delen met collega’s.

Ook vanuit mijn rol op onze Daltonschool als gedragsspecialist, anti-pestcoördinator en sociale vaardigheidstrainer ben ik benieuwd naar ‘Leren en werken op basis van respect en vertrouwen, met hoge verwachtingen wederzijds’. Hoe realiseer je binnen een school een nette omgang met elkaar en een gevoel van vertrouwen en verwantschap, om zo positieve sociale vaardigheden bij kinderen te bevorderen en pestgedrag te voorkomen? Een voorwaarde om tot optimale inzet en leerresultaten te komen.

Vol verwachting, I trust…