Wat een indrukwekkende dag! ik heb zoveel gezien, gehoord en gevoeld dat het moeilijk is om het op papier te verwoorden. Naast herkenbare dingen te zien heb ik ook veel gezien wat me meteen weer aan het denken zet over hoe ik dat zelf mee zou kunnen nemen naar Nederland.

Een van de dingen die ik graag wilde zien was projecttime. Op dit moment zijn de leerlingen bezig rondom het thema ‘social justice’. Wat betekent dit voor de rijke en/of arme mensen? Hoe kunnen ze bijdrage aan gerechtigheid? Kinderen waren met totaal verschillende uitwerkingen bezig. Ik ging met een van de leerlingen in gesprek. Hij was bezig met een ziekenhuisboot die naar de arme mensen toe zou kunnen varen, als de arme mensen niet zelf naar het ziekenhuis zouden kunnen. Zo mooi hoe hij vertelde over zijn ideeën. Vervolgens ben ik nog met de leerkracht in gesprek gegaan over het opstarten van zo’n project en de uitwerking daarvan. Dit heeft me al veel inzichten gegeven over hoe ik dit kan plaatsen binnen ons montessorionderwijs. En hoe ik een ingang zou kunnen vinden als kinderen niet zelfstandig kunnen starten.

Later heb ik ook nog een prachtige groepsles gevolgd waarin leerlingen bezig waren om een persoonlijke brief te schrijven aan de nieuwe president Donald Trump. In deze brief stellen ze zichzelf voor en uiten zich over hetgeen waar zij zich het meeste zorgen over maken en wat ze graag zouden wensen voor hun land. Aan de hand van deze brieven volgde er een indrukwekkend gesprek met kinderen over empathie en wat je daar mee kan doen. Hoe kun je omgaan met situaties waar jij jezelf niet in kan verplaatsen en waar jij het niet mee eens bent. Mooi om te zien hoe ze het negatieve omzetten in positiviteit en leermomenten.

Positiviteit is echt wat ik hier naar alle kinderen zie. Ze nemen de tijd, zijn echt op de kinderen en het proces gericht en dat is voor hen de check voor resultaten. Geen stress rondom instructies, toetsen en resultaten. Alle informatie komt via het kind door observatie en gesprekken.

Naast al deze inspiratie loop ik toch ook nog steeds aan tegen het verschil in onderwijsland tussen deze scholen en onze scholen. Waar wij als school ons altijd nog moeten verantwoorden rondom de Cito’s, hoeven ze zich hier niet te verantwoorden rondom toetsen. Ook zie je hier 2/3 volwassenen per klas. Dat maakt zoveel tijd vrij voor de leerkracht om echt met kinderen individueel in gesprek te gaan.

Kortom genoeg indrukken en stof om over na te denken hoe ik dit vorm kan/wil vormgeven in mijn eigen groep in Nederland.