Daar stonden we dan vanochtend met z’n allen te wachten op de subway, hopend dat we er allemaal in zouden passen. Een beetje zenuwachtig, zou het lukken om allemaal in dezelfde subway te komen? Een beetje duwen en we waren allemaal binnen, gelukkig, als haringen in de ton… Op weg naar de eerste school, CPE.

Aangekomen blijkt direct de aandacht voor de kinderen, bij de deur krijgt ieder kind een hand en een korte opmerking. Dit gaat door in de start met alle kinderen, leerkrachten en ouders. Samen zingen, mooie positieve liederen die bijdragen aan ‘community’. Je voelt je direct welkom en onderdeel van het geheel.

In de klassen valt vooral de sfeer van rust en tijd op. Leerkrachten stralen uit alle tijd te hebben. Bijzonder om te ervaren dat ik daar wat onrustig van word, dat kan best een beetje sneller denk ik dan. Toch merk ik bij een les waar minder rust en tijd is wat het effect op de kinderen is. Ze worden mopperig en lijken minder geconcentreerd aan het werk. Die rust is dus toch zo gek nog niet. Mmm…dat zet te denken over de meeste lessen in Nederland die maximaal een kwartier duren.

Wat ook opvalt is de manier waarop het denken zichtbaar wordt gemaakt. Door het stellen van vragen aan de kinderen wordt de focus steeds weer gelegd op het leerproces. It is not about te answer, but about the strategy. How did you do this? Het maken van fouten word gezien als natuurlijk onderdeel van het leerproces. Het moment van ongemak wordt bewust opgezocht door leerkrachten. Dat is het moment waarop je echt van waarde bent voor de kinderen. Give support, don’t point out the mistakes they make. It hurts their feelings, be a guide. Dat is een mooie overdenker voor mij als leidinggevende. Zoek het ongemak, stel vragen, wees een gids, geef steun en wrijf fouten niet in.

Vandaag heb ik veel gezien en veel beleefd. Er valt nog heel veel meer over te zeggen. Wat ik vooral heb ervaren is dat je snel zelf een oordeel hebt over de dingen die je ziet. Het blijft lastig om alleen te kijken en te ervaren zonder een oordeel te hebben. Dat is ook iets wat me vandaag echt opviel in de benadering van kinderen. Eerst vanuit meerdere kanten kijken en daarna pas een oordeel vormen. Dus voor morgen…ik ga kijken en beleven.