De eerste school waar we naar toe gaan is de CPE one. 

De opening van de week. De leerlingen komen samen in een grote zaal waar de kinderen samen liedjes gaan zingen. De saamhorigheid is groot. Er is een verbondenheid tussen kinderen, leerkrachten en ouders.Een geweldige start van de week.

Na de opening terug naar het lokaal. Ouders die komen vertellen. Ik vind het mooi om te zien hoe ook ouders veranderen wanneer hun kinderen naar deze school gaan. Een ouder die niets had met het soort onderwijs dat hier gegeven wordt is geweldig van mening veranderd. Dit is niet in een keer gebeurd. Dit heeft een paar jaar geduurd. Ouders zijn vol lof. 

Kijkend in de lokalen zijn kinderen overal aan het werk. Er liggen kinderen op de grond, er zitten kinderen aan een tafel. Ze helpen elkaar, kijken elkaars werk na. De leerkracht is meer een coach. Kinderen kunnen met vragen bij haar terecht. Zij laat de kinderen vertellen en stelt zelf de vragen. Door in gesprek te gaan met kinderen weten ze wat een kind nodig heeft.

In één klas kwamen de kinderen met suggesties. Een kind wilde de assistent van de leerkracht zijn. Een ander kind wilde graag voor de klas voorlezen ipv de leerkracht. De leerkracht speelt hier mooi op in en laat de kinderen doen wat zij willen.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen worktime en projecttime. Bij worktime zijn ze vooral bezig met werkjes zoals schrijven. Bij projecttime zijn ze het hele jaar bezig met één bepaald thema. Kinderen die het hebben over kinderarbeid komen uit op het maken van kleding. Zij gaan zelf kleding maken. Het gaat om het hele proces. Van het denkwerk tot aan een product, maar ook samenwerking is ontzettend belangrijk.

De uitspraak dat een kind mens is en daarna pas student vind ik super. Het kind op zijn gemak stellen en zo tot leren komen. Je ziet eerst veel aandacht voor het kind zelf. 

Dit wil ik ook graag meenemen. Dat ik door met kinderen in gesprek te gaan beter kan helpen en meer begeleiding kan bieden.