Vandaag zijn we te gast op de Neighborhood school. Een mooie, opgeruimde school, ondanks dat de lokalen vol staan met materialen. Verbruiksmaterialen wel te verstaan, methodes heb ik niet gezien. 

Er wordt vandaag gewerkt met Table Twitter, eigenlijk een heel stille dialoog tussen de kinderen. Aan de hand van stellingen of foto’s gaan de kinderen met elkaar de dialoog aan…..op papier! Dus zonder te praten, te overleggen of gedachten met elkaar uit te wisselen, schrijven ze hun gedachten en meningen op papier. Klasgenootjes mogen hier op reageren, ook op papier. Een meisje zei zo mooi: ‘ik vond het fijn om zo stil te werken, ik werd helemaal niet afgeleid door andere gesprekken.’ Daar zit denk ik onderandere de kracht van de opdracht, zonder ruis met elkaar kunnen communiceren. De leerkracht hielp de kinderen waar nodig, maar het was hun proces.

Iets anders moois waar ik vandaag bij aanwezig mocht zijn was een soort zelfde opdracht. Op grote vellen papier werden stellingen over de verkiezingen en de nasleep ervan geschreven. Daaromheen stonden de vragen What do I see, what do I think en what makes me wonder. Aan de hand van deze vragen gingen de kinderen in kleine groepjes aan de slag. Zij schreven hun bevindingen op Post-its en plakten deze bij de vragen. De leerkracht hielp de kinderen die moeite hadden met de vragen, maar zei niks voor. Er werd niks opgelegd, er werden alleen maar vragen gesteld aan de kinderen. Wat denk je hiervan, wat zie je, wat zou er nog meer kunnen denk je? 

Twee prachtige voorbeelden van Student as a worker, teacher as a coach. En ik ga ze allebei in mijn rugzakje stoppen en in mijn eigen klas weer uitpakken volgende week!