Er komt ontzettend veel op me af. Zoals gister al beschreven: Ik zie, voel, ervaar en beleef constant. Vooral het voelen en het ervaren zorgt ervoor dat ik de weg af en toe helemaal kwijt ben. Hoe organiseer ik deze gedachten allemaal? Hoe zorg ik ervoor dat ik de juiste dingen ook echt ga onthouden? En ook; hoe blijf ik weg van de beren op de weg? 

Terwijl ik met twee collegae in de wachtrij stond bij de wc (jaja, de meest intelligente plek om een gesprek te hebben) ontstond er een mooi gesprek. We verwonderden ons over de klassikale momenten waarin een leerkracht veel laat gebeuren. Sommige kinderen lijken niet betrokken of zijn heel onrustig. Hier hebben zij zelf of hun klasgenoten toch last van? Of zijn wij (als leerkracht) degene die hier last van hebben? 

We bespraken dat wij (als leerkracht) zoveel dingen tegelijk willen doen. Wij voelen vaak de druk om dingen op een bepaalde manier te doen. Waar komt dat gevoel vandaan? Moet het echt op die manier of is het een zelf opgelegde druk? Het veel dingen tegelijk willen doen vertaald zich ook in ons werk met kinderen: Als we in een klein groepje aan het werk zijn houden we toch nog de rest in de gaten. Kun je dan wel voldoende diepgang brengen in het proces wat je doorloopt met dat kleine groepje? Vanuit daar stelde ik hardop de vraag; ‘Maken wij dan de juiste keuzes? Wat is de juiste keuze?’ 

In mijn titel geef ik al aan dat ik op zoek ben naar houvast. Mensen die mij kennen zullen dit niet vreemd vinden. Ik ben nogal van de lijstjes, structuur, planningen en alles wat daarbij hoort. Maar; in sommige gevallen zit houvast hebben hem in iets anders. Hier ben ik al een hele tijd mee aan het stoeien en tijdens dit gesprek werd voor mij weer benadrukt hoe belangrijk het is om steeds ruimte te houden voor vragen en veranderingen. 

Houvast hebben zit hem dus ook in jezelf en elkaar steeds ruimte geven om vragen te stellen. Belangrijke vragen die wat mij betreft vaker centraal moeten staan zijn; ‘Wat vinden wij de juiste dingen?’ en ‘Doen wij de juiste dingen?’