CPE
Mijn eerste bezoek aan de Central Park East elemantary school. (CPE school). Gister nog even mijn “boodschappenlijstje” ingevuld om mezelf in het kijken te structureren, nog even gegoogeld naar de school, achtergrond informatie gelezen en dan laat het maar komen! Terugkijkend op deze bijzondere dag kan ik concluderen dat ik totaal niet voorbereid was op wat ik te zien zou krijgen. Ik ging met een aantal vragen dit bezoek in en ben met enkele antwoorden teruggekomen en met nog meer vragen dan ik al had. Ik heb erg mooie dingen gezien, maar ook dingen waar ik toch wel kritisch over ben. Ik neem me dan ook voor om aan die laatste in het bezoek aan de volgende scholen extra aandacht te besteden, voordat ik mijn mening vorm.
Dat raakt ook meteen een van de mooie dingen die ik vandaag gezien heb.

De kinderen hebben na election day met elkaar gesproken over de uitkomst daarvan. De kinderen waren verbaasd, geschokt en ongerust. Alle kinderen gingen aan de slag met het schrijven van een brief aan de president. “Dear MR. Trump”, was de aanhef van elke brief. In de brief beschreven de kinderen wie ze waren, waar ze vandaan kwamen en wat ze graag deden. Ook gaven ze aan waar zij zich zorgen over maakten en wat ze hoopten dat Trump ermee zou doen, nu hij president was. In groepjes lieten de kinderen de brieven aan elkaar lezen en gaven zij verbetersuggesties aan hun klasgenootjes. De verbetersuggesties werden toegepast in de uiteindelijke brief. In het kringgesprek wat daarop volgde mochten enkele kinderen hun brieven met elkaar delen. De dingen waar de kinderen zich zorgen over maakten waren onder andere:
     Het jaagbeleid en de gevolgen daarvan op de natuurlijke habitat van dieren
     De prijzen van gas en private schools
Het daklozen probleem
De muur om Mexico
Al snel kwam het gesprek op elkaar helpen en erbij horen. Eunice hoorde elke leerling aan en liet elk argument in zijn waarde. Voor elk argument werd bedankt.

De stelling werd:
“Als een land in nood is help je dan of moeten zij het zelf maar oplossen. Is het hun probleem?”

Heel snel werd deze stelling gekoppeld aan de belevingswereld van de kinderen. Stel dat in deze school elk klaslokaal een land was en er is een overstroming in één van de lokalen. Help je dan of moeten zij het zelf maar oplossen. Is het hun probleem? De meningen waren verdeeld. Voor en tegenstanders in de groep. Voor elk argument werd bedankt en elk standpunt werd in zijn waarde gelaten. Weer werd de situatie wat aangescherpt. Stel dat de overstroming in één van de lokalen al 4 dagen aan de gang in. Het water blijft maar lopen. Help je dan of moeten zij het zelf maar oplossen. Is het hun probleem? De meningen gingen (bijna unaniem) langzaam aan naar het groepsstandpunt:
                                    “Als je in de mogelijkheid bent om te helpen, dan doe je dat!”

Zo denk ik dan….. dat heb je mooi gedaan Eunice!

En dan gebeurt het wonderlijke, het tonen van meesterschap. Eunice geeft aan dat ze morgen het tegenargument zal inbrengen, waarover de groep dan ook zal discussiëren. De kinderen kiezen pas daarna welke standpunt voor hen persoonlijk het meest zinvol/goed is.

Terugkijkend naar de CESprincipes zie ik er hier toch wel veel van terug. En dat in één les
1.       Learning to use one’s mind wel
2.       Less is more, depth over coverage
3.       Student as worker, teacher as coach
4.       Demonstration of mastery
5.       A tone of decency and trust
6.       Democracy and equity

Wat betekent deze les nu voor mij?
* Vandaag vorm ik niet meteen mijn mening!
* Ik kijk (de komende dagen) mijn ogen uit, leg mijn oor te luisteren, bekijk de dingen van
meerdere kanten en vind er pas dan iets van.
* En ik doe dat zonder oordeel
* Is dat geen mooie opbrengst voor vandaag?