Vanmorgen werd ik wakker met het idee om mijn handelen naast het handelen van de leerkrachten op deze scholen te leggen. Vandaag hebben we maar een halve dag op Castle Bridge. Een mooi moment om naar mijzelf te kijken in deze situatie.
Gisteren ben ik geëindigd met de vraag waar wil ik gaan begeleiden en waar vind ik dat sturing van de leerkracht plaats mag vinden.
Bij het starten van de werktijd gaan de leerlingen kiezen op het takenbord. Wanneer zij hun naam hebben opgehangen, wordt er gezongen over wat zij gaan doen. Dit wordt bij alle kinderen herhaald. Dit geeft rust, dit kost tijd. Is dit efficiënt?
Tijdens een leesles doet een van de kinderen niet mee. De leerkracht laat dit gebeuren en reageert hier niet op. Had hij hier meer sturing nodig? Had hij hier meer gestimuleerd moeten worden door de leerkracht ? Of zie je nu het kind en laat je hem even zijn gang gaan om later weer met volle aandacht verder te kunnen gaan?
Om te weten welke keuzes je moet maken, moet je de kinderen ook echt zien. De leerkrachten hier zie ik tijdens de werklessen aan de kant staan. Ontspannen kijken zij naar de groep. Zij nemen de tijd en rust om te observeren, om de kinderen dus echt te zien.
En ik ben ook van mening dat ik de kinderen in mijn klas ook zie, dat ik een omgeving probeer te creëren waar zij zichzelf kunnen en mogen zijn. Maar wat ik hier zie is dat het nog dieper kan. Dat er meer stappen voor nodig zijn om kinderen echt bewust te maken dat zij zelf ervaren dat zij er toe doen.
Tijdens een van de leswisselingen zongen de kinderen het bovenstaande nummer. Hoe geweldig is het om dagelijks jezelf toe te zingen met de gedachten dat je geliefd bent, krachtig en er voor de 100% er toe doet!
Woorden die voor mij de aankomende dagen nog centraal zullen staan:
Gesprekken met kinderen
Feedback
Coachende rol
Reflecteren
SAAMgoesUSA 
Het toelaten van ongemak, de frustratie bij kinderen zien en op dat moment niet ingrijpen. Soms zelfs door vragen te stellen de frustratie verhogen. Bijzonder om mee te maken. Bijzonder ook om te merken dat wij dan vragen stellen als: Is dat efficiënt? Had hij meer sturing nodig?
Een van de ouders gaf aan ‘He worked and worked and didn’t learn it. Now he goes to this school and has fun and learned it.’ Misschien toch tijd om de doelgerichtheid los te laten en frustratie bij kinderen toe te staan?
Ah dat zien van of zoeken naar het ‘diepere’ is mooi! Weet dat je met kleine eigen keuzes veel kunt buigen!