Vandaag heb ik weer kunnen ervaren hoe belangrijk het creëren en vasthouden van een veilig klimaat is.

Tijdens het verhaal van een leerkracht over de kracht van een goed positief klimaat kwam het volgende in mij op: een klas is een gezin en binnen dat gezin moet het fijn zijn. Dat gezin is echter niet op zichzelf aangewezen, maar (in ons geval het gehele IKC) moet zich ook goed en fijn voelen in zijn familie. Om dit gevoel te creëren heb je iedereen nodig.

Een mooi voorbeeld hiervan is dat kinderen elkaar hier in de gang niet voorbij lopen als ze iemand iets zien doen wat niet binnen ‘be kind, work hard’ past. Ze spreken elkaar aan op een passende manier. Kan ik helpen? Er is geen oordeel.

Op ons IKC hebben we een team dat het pedagogisch klimaat hoog in het vaandel heeft staan. Daar investeren we veel in en daar gaan we vol overgave voor. We geloven ook ontzettend in de kracht hiervan.

Met het voorbeeld van de leerling op de gang in mijn achterhoofd zie ik ruimte voor verdieping. Er is geen oordeel; er is helpen. Binnen het pedagogisch klimaat wil ik dus veel vasthouden van wat we doen en daarnaast ook verder verdiepen!

Ook als teamlid willen we ons fijn voelen binnen die familie. Het is belangrijk om elkaar daarin op dezelfde manier te benaderen als we bij de kinderen doen. Positief en vragend. Zonder oordeel. 

Bij mezelf en in ons gehele team zie ik ook een worsteling rondom dit vasthouden: Op welke manier ontwikkelen we hiernaast ook nog met net zoveel overgave de andere ontwikkelingsaspecten van kinderen? We zien dat er aspecten zijn die hierin kunnen en moeten verbeteren. We willen ook verbeteren, maar soms (stiekem best vaak) ben ik het spoor een beetje bijster: Waar halen we de tijd vandaan om te investeren in al die andere dingen die we belangrijk vinden? En misschien belangrijker om ons gevoel hierbij te veranderen: wanneer zijn we dan tevreden? Waar liggen onze prioriteiten naast deze sociale ontwikkeling die wij zo belangrijk vinden? Voor mij is het antwoord steeds duidelijker aan het worden: ‘less is more‘. Durf keuzes te maken. Keuzes leiden tot ontwikkeling van meer diepgang.

Ik wil volle bak blijven investeren in het gehele kind, het gehele pedagogische klimaat, in de verbinding met de ouders. Vasthouden en verdiepen dus!

Om mijn handen daarnaast vrij te hebben voor de dingen die ik binnen het ontwikkelen van het algehele kind belangrijk vindt moet ik keuzes gaan maken en dus ook dingen gaan loslaten: Less is more! Focus, vertrouw op jezelf en geniet samen met de kinderen en je team van de successen die je dan behaald.