Bij ons op school is het lastig om ouders deelgenoot te maken van ons onderwijs. Met veel pijn en moeite, gedreig met het moeten aflassen van uitstapjes, lukt het ons om ouders mee te laten rijden naar bijvoorbeeld een excursie. Maar ook als er op school iets georganiseerd wordt, kost het ons erg veel moeite om de ouders erbij te betrekken. Ik snap het wel, werkende ouders hebben overdag ook echt niet altijd tijd om mee te doen of mee te gaan. Maar als ik dan de ouders van alle drie de scholen hier in New York hoor spreken over hun ouderbetrokkenheid, word ik wel een beetje jaloers. Ouders zijn daar bijna onmisbaar en willen zelf ook niet gemist worden in het onderwijs van hun kinderen. Moeten ze werken overdag? Dan helpen ze wel op een ander moment, in de avond bijvoorbeeld. Iedereen neemt op zijn of haar manier deel aan het onderwijs van de kinderen. 

Wat is het geheim? Ik ben er nog niet helemaal achter. Misschien zijn het de workshops die door de scholen worden georganiseerd om ouders te leren hoe hun onderwijs in elkaar steekt, misschien is het de bevlogenheid van de leerkrachten die zo aanstekelijk werkt dat ouders graag naar school komen, misschien worden de ouders gewoon heel veel gevraagd en ingezet in de klas. Misschien is dat het wel! Misschien moeten we nog meer aan onze ouders vragen. Kom mee helpen in de klas, op de momenten dat we extra handjes kunnen gebruiken. Tijdens vrij lezen, tijdens IPC, tijdens rekenen, tijdens spelling. Wie weet zijn er ouders die dat graag willen doen en lukt het ons zo om meer betrokken ouders te krijgen. Misschien creëren we zo wel behalve betrokken leerkrachten en kinderen, ook betrokken ouders en wordt er tevens een ‘handjes tekort’ probleem opgelost! Commitment to the entire school, ook bij ons.

Het is maar een idee……