Vandaag realiseer ik me in wat voor resultaatgericht land ik leef. En dat geldt ook nog steeds in onderwijsland. Ook al krijg ik op mijn school enorm de vrijheid om mezelf als leerkracht te ontwikkelen, mag ik echt kiezen om de dingen los te laten en vindt de school waar ik werk het ook echt heel belangrijk om naar het proces te kijken. Het draait uiteindelijk toch overal om cijfers en resultaten. Ook onze school komt daar niet onderuit. Als school moeten wij ons blijven verantwoorden rondom cijfers en zichtbare resultaten op papier. Hoewel er in Amerika natuurlijk ook op bepaalde gebieden naar cijfers word gekeken, ziei ik dit binnen de CES scholen totaal niet. Zij zijn gedurende de dag ook rondom allerlei leergebieden bezig, maar bij alles draait het alleen om het aanbieden van de vaardigheden, niet om het resultaat van aanleren van die vaardigheden. Echt kijken naar het proces.
Ik merk dat angst hetgeen is wat het voor mij moeilijk maakt om de dingen echt los te kunnen laten in mijn onderwijs. Uit angst dat het niet genoeg resultaat opbrengt voor de resultaten die van een school worden gevraagd. Waar komt deze angst vandaan? Ook ik ben opgegroeid in dit land dat veel om resultaten vraagt. Ik heb zelf op een school gezeten waar heel resultaatgericht gewerkt werd. Dat maakt dat ik zelf ook niet beter weet. Wat ik wel weet is waar ik als leerkracht voor sta en dat ik het anders wil. Ik ben leerkracht geworden om elk kind op zijn of haar manier verder te helpen in hun persoonlijke ontwikkeling. Samen te bouwen aan wat het allerbelangrijkste is voor een leerling. Op welke manier dan ook. En op welk ontwikkelingsgebied dan ook. De kinderen laten zien en ervaren dat je mag zijn zoals je bent en er heel veel verschillende manieren zijn om te leren. Dat het resultaat niet het belangrijkste is, maar het gevoel wat het werken aan iets je geeft. Kan je trots zijn op jezelf?
Ik moet terug naar mijn gevoel. De angst daadwerkelijk onder ogen zien en een manier vinden om goed om te gaan met bovenstaande feiten. Kijken in mijn leerkrachtenhart en bepaalde handelingen gewoon gaan doen. Kijken naar het proces bij mezelf en de leerlingen en zien wat dat voor ‘resultaat’ oplevert. Geen resultaat in cijfers en verantwoording, maar resultaat in proces en beleving.
SAAMgoesUSA 
Fijn beroep doen op je gevoel! En misschien nog eens focus maken op wat je precies tegen toetsen hebt? Is dat per definitie resultaatgericht zijn? Is dat compleet ongewenst. Scholen hebben samen afspraken gemaakt over de toetsen. Zijn er niet zoveel. Of vind je dat er totaal geen toetsen meer zou moeten zijn?
Ik ben niet helemaal tegen toetsen. Als resultaten maar als middel gebruikt worden en niet als product. Toetsen en het dan zien als een lijstje wat de kwaliteit bepaald van je onderwijs op school/in de klas, heb ik moeite mee. Toetsen om de resultaten te gebruiken als middel bij/voor het leerproces van een kind kan wel zinvol zijn.
Mooie opbrengst Chantal! Ik weet zeker dat jij daar je weg in gaat vinden.
Klinkt goed!!
heel graag doen wat jou goeddunkt… dus toetsing inzetten zoals jij dat graag zou doen
Met jouw leerkrachtenhart zit het wel goed! Laat die maar goed kloppen…..