De reis nadert het einde, alle scholen zijn bezocht, morgen een ochtendje van bezinning en dan heerlijk terug naar mijn gezin. Klaar is kees! Het boek Amerika-CES is dicht…NEE!!! Dat is het zeer zeker niet! Dit is pas het begin en dat is me de afgelopen twee dagen duidelijk geworden. Waar je in het begin jezelf verwonderd over alles wat je ziet word je verder gedurende de reis steeds meer gepakt door je innerlijke gedachtes en gevoel. Wat doet dit met me? Wat betekent het voor mijn handelen in de klas? Confrontaties, zien, denken, verwonderen, dromen en acties. Maar waar begin ik? En wat kan ik in mijn klas doen om dicht bij jezelf te blijven en de kinderen, maar ook ik ben onderdeel van een organisatie waarin je samenwerkt en afspraken hebt. Dit vind ik echt heel lastig. Hogelijk krijgen de gesprekken die we hier gevoerd hebben een vervolg, want dat was erg fijn!

Maandag kom ik op school en het eerste wat ik ga doen is praten met de kinderen. Wat denken ze, voelen ze en willen ze. Tijdens de lessen tussen de kinderen, samen zijn en samen betekenisvol bezig zijn. Kleine stapjes vooruit en werken aan mijn grondhouding. En ik wil nog zoveel meer…rustig aan. Less is more, depth over coverage ook dat geldt voor mij als leerkracht!