Vandaag gaan we naar mission hill school in Boston. Het lijkt hier vergeleken New York wel een dorp 😉
We komen de school binnen en zijn meteen onder de indruk van de ruimte, woe wat groot! Een prachtige bibliotheek waar we in een kring starten met een kennismaking. Leerkrachten en de directrice vertellen met passie over hun vak. Het kind staat centraal in alles wat ze doen. De slogan van de school komt overal terug; BE KIND WORK HARD. De directrice vertelt heel liefdevol en inspirerend over haar werk. Ook is ze heel eerlijk over haar rol. Bijv. ‘Ben eerlijk over je eigen grenzen, over je toppen van je kunnen en vraag om hulp. op die manier kun je samenwerken en groei je, ook ik heb niet overal antwoord op’.
Daarna kunnen we een kijkje nemen in de groepen. Ik settle me in grade 3-4. Er is meteen een akkefietje dat de leerkracht op moet lossen, wat me opvalt is dat ze steeds terugvalt op: ‘is it kind?’ ‘Is het aardig?’ Daar komt de grondhouding weer naar voren!!! Wat is die belangrijk! Zo doen wij dat hier! We zijn aardig en werken hard! ‘Is het aardig?’ Néé? Dan doen wij dat zo niet hier. Ook wij op de sterrebos zijn bezig met deze grondhouding dmv onze kernwaarden en gedragsverwachtingen en ik vind het prachtig om te zien en om te horen van de leerkrachten én de kinderen dat het echt werkt. Ben geduldig, maar na een goede investering pluk je de vruchten. Ineens voel ik een enorm trots gevoel op ons team. We zijn goed bezig op de sterrebos!!!
Tijdens thematijd krijgen de kinderen een ogenschijnlijk simpele opdracht: zoek twee dingen die hetzelfde zijn. Daar kregen ze 5 minuten de tijd voor. Ik had allemaal voor de hand liggende objecten verwacht, 2 groene potloden, 2 legoblokjes etc. Maar néé, deze kinderen dagen zichzelf enorm uit! Na 5 minuten zaten bijna alle kinderen met bouwwerken van verschillende materialen in de kring. Wauw! De leerkracht heeft in mijn ogen een heel simpele opdracht gegeven. Hoe kan dit dan? Weer het antwoord van de leerkracht: ze zijn het zo gewend. Je hebt iets in je hoofd en je probeert het uit te voeren.
Terug naar mezelf, wat neem ik mee, wat heb ik nodig en wat beloof ik mezelf? Zoveel!!! Ik wil mezelf beloven dat ik nog meer het kind voorop stel. Wat gaat er in hem/haar om? Ik denk dat ik weet wat ze leuk vinden en wat ze kunnen en weten. Maar is dat wel zo? moet ik niet nog meer met ze in gesprek en meer samen met ze doen ipv voor ze. Alles wat ik hier zie bij de leerkrachten is de commitment met de kinderen. Zij staan centraal. Wij zeggen dat bij ons op school ook: ieder kind een ster, maar is dat wel zo? Soms lijkt het meer…iedere methode een ster, want eerlijk is eerlijk, zij staan meer centraal. Dat wordt me nu steeds meer duidelijk en dat is best confronterend….stuff to think!!!
Snap ik. Dat dingen confronterend kunnen zijn. Daar is wel waar de ‘magic happens’
Buiten de comfortzone
En iedere leerkracht mag een ster zijn en jij bent er een die ons al veel gebracht heeft en nog heel veel gaat brengen. Mooi om al jouw ervaringen te lezen, je trotsgevoel en je kritische blik!
Geniet van je laatste dag daar en tot heel snel. Ook wij zijn trots. Op onszelf en op jou! 🙂
Marieke, je trots op je collega’s van Sterrebos raakte je gisteren. Mooi om te zien, mooi inzicht. Waar ben je trots op bij jezelf? Hoe kan je die kracht gebruiken om weer een stapje verder te zetten?