Na twee prachtige dagen op Mission Hill en Parker School is het tijd om me te focussen op wat deze reis werkelijk betekent voor de dagelijkse praktijk in mijn klas.Wat gaat er veel door mijn hoofd. Ik heb zoveel moois gezien gezien en ervaren! Het moet nog ‘even’ een plekje krijgen.

Onderwijs krijgt hier een hele andere dimensie. Ik ben op een andere manier naar kinderen gaan kijken. Wat kunnen ze veel meer dan ik vaak denk. Heb vertrouwen in wat ze kunnen en laat los.

Ik denk wel dat ik mijn kinderen ken en dat ze elkaar kennen, maar is dat wel echt? Door naar hen te luisteren en de juiste vragen te stellen hoop ik meer inzicht te krijgen in wat hen werkelijk bezig houdt. Waar word je blij van,  wat vind je lastig, waar wil je hulp bij en en op welke manier wil je dat?                                                                                                                                                                                       Een belofte aan mezelf is dat ik tijd ga maken hiervoor.Waar kan ik lessen inkorten, waar kan ik weglaten.

Heb heus niet de pretentie de wereld te verbeteren, maar al breng ik maar een fractie van de rust, het respect en de betrokkenheid die ik ervaren heb mee terug naar mijn klas, dan ben ik een gelukkig mens. En nog belangrijker: heb ik gelukkigere kinderen.

En wat is nou een mooiere basis om tot leren te komen!