Het leven beleven
diep leren
gepassioneerd werken…
vooral vragend
reflecterend
steeds vanuit m’n hart
naar m’n hoofd
en andersom…
zien, denken en
echt verwonderen…
gaan voor m’n missie
er compleet voor gaan…
dat is totally Ingrid, that’s me.
Hoe nu verder na deze indrukwekkende scholenbezoeken in USA?
Hoe nu verder met mijn hersens in vuur en vlam?
Hoe nu verder met de chaos in mijn hoofd en hart?
Hoe verder in mijn rol als directeur van ons ChildCentre?
Hoe verder in mijn rol als portefeuillehouder Onderwijs en Kwaliteit?
Be Kind… for who exactly? Vanzelfsprekend voor alle kinderen en mijn collega’s en …
Work Hard… until when?

Hoe dieper ik deze week in mijn hoofd en hart kwam, des te minder ik het begon te weten.
Tja…uhm…en dus…
Heb ik dat Hoofd-Gestoei en Hart-Gedoe er gewoon laten zijn.
Tonen en delen van mijn ‘ge-struggle’ met mijn reisgenoten. Fijn!
Op zoek naar mijn challenge, mijn promise.
Op zoek naar mezelf, mezelf opnieuw uitvinden.
En daarin dicht bij mezelf blijven
als mens en leider óf
als menselijke leider óf
als leidend mens.
Wat is het toch dat ik steeds op zoek blijf naar een betere versie van mezelf?
Een stukje ‘landen’ in tevredenheid zou best mogen.
Vandaag tijdens het laatste schoolbezoek was daar opeens voor mij dė oneliner…
Een poster in een klas:

You were born to be real,
not to be perfect

Bam…
Binnen!

En als ik dan heel dichtbij mezelf blijf…
voel ik een innerlijke rust opkomen.
Real voor mij betekent: intuïtief en persoonlijk leiderschap, luisteren (ėcht luisteren) denken en meedoen, richting, ruimte en ruggensteun bieden, de ander bevoorwaarden, te laten schitteren, te leren en authentiek zijn en blijven. En in dit alles steeds groeipijntjes te voelen, die te koesteren.

Mijn CES feest zal nooit eindigen, het is een all-in party waarin ikzelf de slingers ben en blijf. Een kadootje ‘the way of life, the way of thinking’ diep te ervaren.
Ik zal genieten van alles om me heen en wil met mijn kleurrijke vrolijke ‘zijn’ anderen helpen bij het bouwen van hun feestjes.

Ik denk rust te gaan vinden in het niet steeds alles te hoeven weten, maar juist in het meer vertrouwen in mezelf. Vragen stellen, verdiepende vragen, real connection met de mensen om mij heen, feedback geven met als doel het feestje van de ander nog een beetje mooier te maken. En daarin steeds mijn eigen feestje te koesteren. Laat ik dit nou toch eens stevig verankeren in mijn handelen en denken.

De Ces principes zijn voor mij ook leidend geweest in de voorbereiding en organisatie van deze reis. Ik heb geprobeerd dit met zoveel mogelijk enthousiasme, energie en warmte te doen voor mijn reisgenoten. Zodat dat elke collega hier in de USA een eigen feestje kon vieren.
Das gelukt volgens mij.
We gaan allemaal naar huis met een ‘smile’ en het is fraai te zien en ervaren dat collega’s eigenaar geworden zijn van hun eigen CES feestje! ChickenSkin… Fantastisch!