Nog vier weken…..jeeeeeej en dan eindelijk naar Amerika. Het land van oneindig veel mogelijkheden, the American Dream, Coca-Cola en Donald Trump!

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog te weinig geniet van de ‘Amerika voorpret’. Vorige week op schoolkamp geweest, deze week vergaderingen, leerlingenbespreking en vooral veel werk inhalen wat vorige week is blijven liggen. Echter, maak ik nu tijd vrij om deze blog te schrijven en moet zeggen dat ik toch wel wat gezonde spanningskriebels in mijn buik heb. Er gaat van alles door me heen…… Heb ik alles geregeld? Wat neem ik allemaal mee? Wat wil ik daar zien? Wat hoop ik daar te leren? En hoe ga ik me redden met mijn Engelse taalvaardigheid? Ach jaa… vorig jaar heb ik het eerste niveau behaald van Cambridge English. Ik zou het toch moeten kunnen………. Louis van Gaal zou zeggen ‘That’s another cook’! Ach, dat komt vast goed:)! Ik vraag me nu trouwens ook af wat de temperaturen zullen zijn in New York? De film ‘Autumn in New York’ komt op in mijn gedachte. Richard Gere droeg toch een winterjas?

Ik dwaal af! Natuurlijk ben ik nieuwsgierig wat het beeld is van de Amerikanen van hun president. President Trump komt namelijk niet altijd even positief in het nieuws. Waar ik nog nieuwsgieriger naar ben is het onderwijs wat gegeven wordt op de scholen die we gaan bezoeken. Bij binnenkomst krijg je vaak al meteen een indruk. Ik ben benieuwd hoe de leeromgeving ingericht is. Op mijn school proberen we kinderen zoveel mogelijk te betrekken bij hun eigen ontwikkeling. Hoe doe ze dat daar? Welke vragen stellen zij? Ik ben heel erg snel geneigd om te zeggen ‘goed gedaan’ en ‘wat een mooie tekening!’. Zo is het gesprek echter direct gesloten. Ook vraag ik me af hoe zij richting geven aan het proces. Dat is wat ik belangrijk vind. We zijn steeds meer een prestatiemaatschappij. Goede cito-scores lijken belangrijker te zijn dan een hoge mate van welbevinden en betrokkenheid. Hoe wordt daar op de verschillende scholen mee omgegaan? En wat betekent dat voor mij als leerkracht? Ik kom terecht in een ander land en andere cultuur. Ik benieuwd welke normen en waarden belangrijk worden gevonden en het waarom. Daarnaast komen beelden in me op van verschillende Amerikaanse films/series zoals Mean Girls, Glee, 13 reasons why. Het verhaal speelt zich af op een highschool en typerend zijn de verschillende groeperingen waarin talent centraal staat zoals de rugbyspelers, cheerleaders, ICT-kenners, muziekmakers etc. Is er echt ruimte voor ieders talent op school? En hoe wordt dat vormgegeven?

Eigenlijk heb ik ontzettend veel zin om geïnspireerd te worden! Vol verwachting kijk ik uit naar het moment dat ik uit het vliegtuig stap en (Frank Sinatra zal het niet meer doen) Alicia Keys ons buiten opwacht achter haar piano en het liedje ‘New York’ ten gehore brengt. Ik begin al een beetje in ‘the American dream’ te geloven. Let’s make Amerika great again! It’s gonna be a great, great experience!