Introductie is niet nodig. Meneer Leo, wereldberoemd in Oss, Uden en omstreken.  Meneer Leo uit de krant! Onze Meneer Leo!   Een bijzondere eer viel mijn groep ten deel. De allerlaatste muziekles die Meneer Leo in zijn onderwijscarrière gaf.  Ik was erbij!!   Wat een geluksmomentje…   nog één keer fijn samen canon zingen met een klein brokje in mijn keel.

Vrijdag vieren we op gepaste wijze  de start van het pensioen van onze lievelingsmeester en lievelingscollega. Wat was het een luxe om al die jaren een half uurtje een ‘break van de week’ te hebben als meneer Leo als vakdocent het roer even overnam in de klas. Tussen rekenen, begrijpend lezen, weektaken en geschiedenis mag er eventjes worden ontspannen, bewogen, met luide stem gezongen en op tafel getrommeld. Blijmoedig en zonder gêne durven 4 tot 12 jarigen zich over te geven aan Leo’s aanstekelijke ritmes en enthousiaste bewegingen.  Allemaal vertrouwd bij Meneer Leo want acht jaar lang de constante factor  tijdens de hele basisschooltijd.  Dol op Leo en dol door Leo laat hij na de les een dolle boel achter die dan weer zo snel mogelijk terug ‘in het gareel’ moet worden gekregen voor een volgende instructie van een leerdoel dat binnenkort ‘gemeten’ gaat worden.  Want meten is weten en waar de meetresultaten onder de meetlat liggen gaan we de boel oppompen….   Waar de (na)druk toeneemt, duwt het iets anders aan de kant.   Ik hoor regelmatig collega’s zeggen dat door veranderingen in roosters en de nadruk op de cognitieve prestatievakken de zogenaamde doe-vakken er nog maar bekaaid vanaf komen. Ik zij er zelf ook een van, die regelmatig tot de conclusie komt dat het tekenen, knutselen, techniek of drama leuk staat beschreven in de schoolgids maar in de klas ondergesneeuwd raakt in de tijdsdruk die 23 uur effectief te besteden lestijd per week geeft om alles in te proppen wat wenselijk is. En ik kan u vertellen, er sneuvelt bij mij geen enkele les rekenen, spellen of begrijpend lezen. U snapt wel waarom.   Nu we bezig zijn met een pilot projectmatig werken zie ik bij ons op school zelfs dat gymlessen  beginnen te sneuvelen!   Less is more… depth over coverage?  Maar hoe we die keuze moeten maken……?    Ten koste van wat?

In het geven van rekenlessen ben ik inmiddels expert.  Ook in een begrijpend leesles kan ik de meest actuele didactische vaardigheden toepassen.   Een spellingles voorbereiden…  nee dat hoef ik niet meer. Maar die ‘doelessen’….. of het nou gym is,  techniek of handvaardigheid…. daar moet ik toch echt wél  even voor gaan zitten. Idee bedenken (of jatten van Pinterest)… spullen verzamelen (op school in het rommelhok of nog even gauw naar de Action),  materialen klaarzetten,  nadenken over de organisatie om de les zonder chaos te laten verlopen.   Oh ik kom er wel uit hoor!  Ik ben immers zo allround dat ik net zo makkelijk snotneuzen van mamamissers poets, schreeuwende kinderen kan negeren, uitstekend trends analyseer,  als dat ik een VO-advies verstrek of hondenpoep van de stoelpoten poets.   Maar voor zulke lessen staat tegenover de eigenlijke lestijd vaak een dubbele tijd aan voorpret….

Ai… die heb ik nou juist niet want ons continurooster blijkt na schooltijd  ook continu gevuld te zijn met andere zaken… dus worden deze vakken afhankelijk van het vrijwilligerswerk van de leerkracht die zo graag ook nog iets leuks wil doen met zijn klas?   Die ‘doevakken’ zijn eigenlijk allemaal een vak apart. Wat zou een ‘vak’docent wel niet kunnen betekenen die al zijn inspiratie en inzet daaraan kan besteden.  Maar met Meneer Leo verlaat Dé Vakdocent ons onderwijs.   Het voelt ergens een beetje of ik nu helemaal op eigen benen moet gaan staan.  Ik moet het echt helemaal zelf doen.  Ik ben geen vakdocent en schud het niet zo uit mijn mouw, maar ik ga  proberen er wat van te maken…..beetje drama, beetje muziek…met als enige lesdoel:  een dolle boel!!  Ik wil er zo voor gaan waken dat dat half uurtje in de week dat nu vrijkomt doordat Meneer Leo er geen patent meer op heeft wordt opgeslokt door het cognitieve prestatiemonster.  Hopelijk word ik in Amerika gesterkt in mijn voornemen om het straks na de herfstvakantie ook écht te gaan doen want dit onderwijs heeft Meneer Leo’s nodig!

Daarom Leo, zetten we jou vrijdag nog een keer in het zonnetje dat jij voor ons was!
Meneer Leo… zo ontzettend bedankt voor je tomeloze inspiratie.

Of in de lieve kinderlijke bewoording waarmee mijn groep vanmiddag meneer Leo uitzong:  ‘Houdoe en bedankt… olé olé’