In deze onzekere tijden van stakingen, burn-outs, grote werkdruk staat de leerkracht voor de groep. Een man, een vrouw, die zijn vak verstaat en aan de slag wil met kinderen en zich meestal gesteund voelt door zijn leidinggevenden. Dag in, dag uit in de weer om lessen in rekenen, taal, lezen, wereldoriëntatie, gym, muziek en creativiteit te verzorgen op niveau van elk kind….chapeau. Wat een duizendpoot!

Daartegenover staat het kind, dat kijkt naar zijn/haar juf of meester, die heel veel en heel mooi kan vertellen over de wereld om hem/haar heen. Wat een uitdagingen. Wat een fijne lieve juf of meester!

Maar dan is er ineens dat andere kind, dat jouw potlood pakt of dat andere kind dat jouw tas stuk maakt. Verwarring….Of daar is die vreemde man of vrouw, die je uit de klas haalt en vraagt of je meegaat voor een toets, of extra les….Verstoring van de fijne vertrouwde sfeer….afgeleid, even niet kunnen leren….

Wat kun jij doen als leerkracht, als het kind zich even niet veilig voelt…als op den duur zijn zelfvertrouwen niet groeit? Als juf/meester krijg je daar een zesde zintuig voor en ben je erg waakzaam. Het veilig voelen als kind in de groep is erg belangrijk voor je. Met gesprekjes met het kind, feedback geven en met gedragsregels in de groep bereik je veel. Respect groeit…

Hoe zou dat gaan in NY en Boston? Wat voor regels hebben zij in de groep? Wat zie je van de borden “BE KIND AND WORK HARD”? Hoe werkt dat daar? Kan dat bij ons ook? Wat als kinderen regels moeilijk vinden? Wat zijn hun normen en waarden? Zijn die echt zoveel anders dan die van ons? Ik ben benieuwd hiernaar als ik over 10 dagen naar NY en Boston mag.