Afgelopen maandag was ik ontroerd door de sfeer van warmte, saamhorigheid en vertrouwen. Vooral dat laatste raakte mij. Tijdens een vergadering die wij bij mochten wonen werd besproken wat iede r in het curriculum van plan was te gaan doen. Het vertrouwen in elkaars kunnen straalde ervan af. Er was geen twijfel of het zou lukken. Toch was er ruimte. Ruimte voor het niet behalen van goals. Goals die de kinderen of leerkrachten opstellen. Fouten maken mag door iedereen. Kinderen leerkrachten en ouders. Het sterkt ons in ons hele doen en laten. Het is een cultuur waar ik mij in thuis voel. Het mogen maken van fouten en het vervolgens in alle rust kunnen bespreken zonder waarde oordeel. Of zoals ze het hier ook doen door het te laten rusten en de draad weer oppakken. Soms moet je het laten rusten om het te kunnen verbeteren. Elke dag een beetje beter.
Judith,
Laat los zoals het was en hou vast wat je nu ervaart en bewaar deze cadeautjes en cadeaus in je rugzak. Thuis, als je weer met twee voeten op de grond staat, kun je gaan uitpakken, Start met de kleinste, deel het en laat iedereen ervan mee genieten en geniet zelf ook. Uiteindelijk komen de grote cadeaus vanzelf aan de beurt.
Enjoy every minute, Judith!
Inderdaad Judith elke dag een beetje beter. Good work needs good time. Neem de tijd, laat het even liggen, stel jezelf vragen, dan wordt het steeds een beetje beter.