Op onze school is verbondenheid een groot goed. Het staat boven onze ervaringsgerichte dialoog. De dialoog waarin we vanuit aanvaarding, echtheid en inleving steeds weer in geprek gaan met de kinderen. Toch valt het mij op dat er soms kinderen zijn die ondanks al onze inzet niet altijd verbonden zijn met de groep. We praten hierover. We hebben regelmatig een ervaringsreconstructie waarbij we erachter proberen te komen welke acties we kunnen inzetten. Deze week ben ik op bezoek bij de Neighborhood School in Midtown New York. Ik loop een klas binnen en word geraakt door een poster. Op deze poster staan allerlei acties die een kind kan doen om verbonden te zijn met zichzelf. Ademhalingsoefeningen, meditatie, mindfullness. Ik bedenk me dat je eerst verbonden moet zijn met jezelf voordat je ook verbonden kunt zijn met je familie, met je groep. Wanneer een kind op onze school niet verbonden is met de groep is het volgens mij belangrijk om te kijken of het kind verbonden is met zichzelf. De Neighborhood School heeft dit aspect vast opgenomen in het programma. Volgens mij is dit erg goed wanneer we verbondenheid belangrijk vinden. Tijdens ateliers hebben we bij onze school weleens meditatie als keuzemogelijkheid. Hier, op de Neighborhood School, is het verbonden leren zijn met jezelf een vast onderdeel van het weekprogramma. Een must denk ik nu. Bij terugkomst in Nederland ga ik dit op onze school op de agenda zetten. Ik hoop en geloof dat dit effect heeft op het verbonden zijn met je groep.
Sjaak van Moorsel