Tijdens de ‘morning meeting’ sloot ik aan in de groep van Abdi en Kat. Kinderen in de leeftijd van 10-11 jaar.
De kinderen zaten rustig in de kring. De een zat/lag op de grond, de ander op een kussen en weer een ander op een bankje. Ieder kind op zijn eigen manier.
Tijdens deze meeting vertelden de kinderen hoe zij zich voelden op dat moment. Een 1 stond voor 😦 en bij een 5 kon het niet beter 🙂
Het viel op dat er veel kinderen waren die zich niet happy voelde, moe waren of er gewoon geen zin in hadden vandaag. ‘Wat helpt jullie om je beter te voelen?’, vroeg Abdi aan zijn leerlingen. ‘Even een frisse neus halen’, was daarop het antwoord.
En dus gingen we met z’n allen op weg naar buiten om even een frisse neus te halen.
Binnen 5 minuten ging ongeveer de helft van de groep uit zichzelf naar binnen. Abdi volgde, de rest bleef met Kat nog even buiten.
Binnen ging een klein groepje meteen aan de slag met een stagiaire. Een ander groepje hielp mee om de spulletjes van een vorig project op te ruimen. Na ongeveer een half uur volgden ook de kinderen die tot dan toe steeds buiten waren geweest.
Op mijn vraag of dat Abdi niet bang was zijn programma niet helemaal te kunnen draaien vandaag, kreeg ik het antwoord: ‘Welcome to Mission Hill!’, that’s the way we do it here…
Tijd en ruimte voor het kind. Luisteren naar wat het ècht nodig heeft en daarop reageren.
SAAMgoesUSA 
Mooi verslag om te lezen van de groep die ik later die dag ook heb bezocht. Je laatste zinnen raken de kern van alles wat ik op de ces- scholen gezien heb: het gaat niet om het programma, maar om de groep, om het kind.
Tijd en ruimte voor het kind…doen wat nodig is….geen rekening houdend met het programma….
Wat moet dat fijn zijn! Voor kind en leerkracht #geenwerkdruk
Als we dat toch vaker in ons hoofd zouden laten zingen “Welcome…. zo gaat dat hier”..:
Beste Inez,
Je hebt inmiddels vier scholen bezocht. Je hebt veel gezien en ervaren over de voorwaarden op tot leren te komen. Kan je nog een blog voor ons maken over wat je meeneemt naar Nederland?