Auteursarchief: aniekvanzuijdam

Mission Hill

Posted on by
4

Vandaag lijken dingen op hun plaats te gaan vallen. Mijn struggle van de afgelopen dagen maakt plaats voor rust en concrete plannen.

Be kind, work hard. Dit principe dekt zoveel. Zelf kwam ik al eerder tot de conclusie dat mijn focus in de praktijk meer ligt op de “work hard” kant. Hier ga ik meer balans in aanbrengen. We vinden het welbevinden allemaal zo belangrijk, maar vraag jezelf eens af wat je echt weet van je leerlingen. Wat gaat er in ze om en wat hebben ze nodig om vandaag een fijne dag te hebben.

Be kind! Het zit hem in de kleine dingen. Laat een ander weten waarom je hem waardeert. Laat weten dat je ziet hoe hard ze werken. Schrijf ze een note omdat iemand iets aardigs voor een ander deed. Vraag hoe ze zich voelen vandaag. Benoem wat je ziet en vraag door. Durf als leerkracht te vragen om feedback, ook aan je leerlingen. Geef je grenzen aan en sta open voor andermans ideeën. Strict in a loving way. Niet van leerkracht tot leerling, maar van mens tot mens. Voelt iedereen zich welkom en veilig, dan komt het leren vanzelf. En dat leren…..dan graag geïntergreerd en betekenisvol. FUN!

Work hard! Mijn voornemen is om daar meer betekenisvol inhoud aan te gaan geven en tijd te nemen voor het proces. Vragen stellen en kinderen elkaar vragen laten stellen met in ons achterhoofd; be kind, be helpfull and be specific.

En waarom was ik de afgelopen dagen nu zo in conflict met mezelf?
Omdat ik tot de conclusie ben gekomen mezelf en waar ik voor sta een beetje kwijt te zijn geraakt. Veel te druk maken over resultaten in plaats van het kind centraal te stellen en leuk onderwijs te verzorgen. Dus ik ga weer dicht bij mezelf blijven en me niet mee laten slepen in de dagelijkse drukte en alles waarvan je denkt dat het moet.

Castle bridge School

Posted on by
3

Wederom een hele andere school met dezelfde principes. Het voorbeeld van passend onderwijs. Iedereen is welkom!

In de korte periode dat we hier zijn word ik wederom geraakt. Wat is dat toch? En wat is het nu dan lastig om te bloggen. Zo fijn en tegelijkertijd lastig dat iemand uit mijn reisgezelschap vragen stelt die echt dieper gaan.Waarom struggle ik zo? Hoe blijf ik dicht bij mezelf, dingen doen die bij mij als persoon passen of laat ik me meeslepen door ideeĕn van andere?

Vandaag zag ik wederom weer heel veel blije kinderen. Zij gaan met veel plezier naar school omdat ze zichzelf kunnen zijn, er veel verschillende activiteiten worden aangeboden, er niet getoetst wordt en de leerkrachten hun begrijpen. Dat wil ik ook voor mijn leerlingen. Hoe ga ik dat doen?

Wanneer je zelf traditioneel onderwijs hebt genoten en op een traditionele school les geeft is het lastig om zelf om te denken/ anders te denken/ out of the box te denken. Het kind staat centraal en niet de opbrengst, meer betekenisvol leren en diepgang brengen in de lessen. Tijd nemen, luisteren naar de kinderen en meer ingaan op het proces. 

The neighborhood School

Posted on by
4

Op twee van de drie leervragen die ik vooraf heb opgesteld heb ik nog geen antwoord gevonden. Maakt dit uit? NEE helemaal niet! Vanmorgen heb ik me onder laten dompelen in de manier van denken en werken op de neighborhood School. Het resultaat…..I’m struggling with myself. Leg de focus wordt er gezegd. Maar hoe doe je dat wanneer je zoveel ziet waarvan je denkt, ja zo wil ik dat ook gaan doen. En dat is dan ook direct mijn valkuil, teveel willen.

Wat fijn dat er dan collega’s zijn die deze signalen opvangen en een verdiepend gesprek met je aangaan. Doorvragen, doorvragen en nog een keer doorvragen totdat je bij de kern komt en daar kwamen we…… De relatie tussen leerkracht en kind of eigenlijk tussen mens en mens, persoon en persoon. Wat hebben ze nodig om zich te kunnen ontwikkelen tot een fijn weldenkend mens. En wat hebben ze nodig om zich echt open te durven stellen in de groep. Is dat niet belangrijker dan al de resultaten? In de aankomende dagen ga ik voor mezelf op een rijtje zetten hoe ik dit aan ga pakken binnen mijn groep. Welke vaardigheden heb ik nodig? Vragen, doorvragen en nog dieper doorvragen, dat in ieder geval.

En dan project time. Wat een betrokkenheid en plezier zie ik bij de kinderen. Geïntergreerd onderwijs, alles zie je erin terug. Zeker een voornemen om dat gewoon te gaan doen. Het hoeft niet meteen perfect. Begin gewoon en al doende leert men. 

Wat een fijne dag, wat een fijne school, wat een fijne mensen en wat een fijne reisgroep……

CPE1

Posted on by
3

Wat een heerlijk begin van de dag.  Samen zingen in een auditorium. Leerlingen, leerkrachten en ouders zijn welkom en beginnen zo gezamenlijk de week. Genieten met een grote G. Daarna word ik geraakt. Een vader vertelt over zijn traditionele afkomst, de ideeĕn die hij had over onderwijs en de mentaliteit die in de USA heerst. Je bent bevoorrecht of je vecht voor je plaats. De keuze voor deze school is door zijn vrouw gemaakt. Het kostte hem moeite om te begrijpen hoe ze hier invulling geven aan het onderwijs. Daarom organiseren de leerkrachten avonden om aan ouders uit te leggen waarom ze lesgeven zoals ze doen. Samen dragen ze deze school, wat voelt dat goed. Onderwijs maak je samen.

Ik raak in gesprek met een leerling. Zij is tijdens project time aan het werken aan een interview. Vier van haar klasgenoten heeft ze gekozen om te interviewen. Op mijn vraag waarom deze vier antwoordt ze: omdat zij antwoorden geven die dieper ingaan op mijn vraag. Ik vraag haar ook of ze vriendinnen heeft die naar andere scholen gaan en wat de verschillen zijn met de school waar zij naartoe gaan. De verschillen tussen vrienden die op andere scholen zitten; They learn about facts, I learn about the process. Daar gaat het hier om. Waar loop je tegen aan tijdens je eigen leerproces en hoe ga je daarmee om? Voor mij een goed voornemen om in de klas meer tijd te gaan creëren voor individuele gesprekken met leerlingen. 

Nog steeds loop ik met een heel aantal vragen, m.n. op het gebied van werken in niveaugroepen en daar overzicht over houden. Ik kijk uit naar de dag van morgen……

The countdown

Posted on by
4

Wat vliegen de weken voorbij. Vorige week Esta formulier aangevraagd, afgelopen weekend de laatste zaken thuis geregeld v.w.b. oppas en vandaag de laatste bijeenkomst met ons reisgezelschap.

Thuis had ik een leuk gesprek met mijn eigen kinderen over wat zij nog wisten van hun schooltijd in Amerika. Van 2010 tot 2013 woonde ik met mijn gezin in Texas. In die tijd heb ik vrijwilligerswerk gedaan op de school van mijn oudste. Het eerste wat zij er over vertelde was; mijn juf, Mrs Perez, was zo blij dat ik er was. Die sfeer op school was zo goed, dat voelde ik ook. Het was een community, iedereen was begaan met elkaar. Aan de verschillende geluiden om mij heen maak ik op dat ik dat  nu ook weer ga meemaken. Ik word daar gewoon blij van. Verder hadden we het over de rust, de vaste structuur, de kleine groep, het vloerkleed waar instructie op werd gegeven en zoveel verschillende werkvormen en lessen. En dan denk ik als leerkracht aan mijn diverse groep van 27 leerlingen, aan al die methodes en aan mijn leervragen.

Less is more, depth over coverage: How can I better accommodate the needs and skills of pupils? (Hoe kan ik beter aansluiten bij de talenten en vaardigheden van leerlingen)

Goals apply to all students: How can I maintain an overview so that everyone achieves his or her learning objectives? (Hoe hou ik overzicht op dat iedereen de leerdoelen behaald)

Student as worker, teacher as coach: What skills do I need to coach different types of learning? (Welke vaardigheden heb ik nodig om verschillende leerprocessen te coachen)

Wat ben ik benieuwd!

 

The countdown

Posted on by
5

En ineens is het echte aftellen begonnen. Na een heerlijke zomervakantie en een goede start vorige week realiseerde ik mij vandaag dat we over 2 maanden in de States zitten. Waarom kwamen deze gedachte vandaag ineens bij me op?

Tijdens een cursus lezen/spellen werd de rol van de leerkracht ter discussie gesteld. Daarnaast werd er gesproken over de groepsopstelling. Opmerkingen als; dit is net als vroeger, leerkracht is model en doet voor, tegenover elkaar zitten in groepen lokt onrustig gedrag uit, dagelijks dezelfde opbouw biedt duidelijkheid kwamen veelal voorbij. Kort door de bocht gezegd…….Weinig eigen inbreng vanuit het kind en geen coachende rol voor de leerkracht. Het schijnt erg goed te werken.

Gemengde gevoelens waren het resultaat. Het zette mij wel aan het denken omdat een van mijn leervragen is; welke vaardigheden heb ik nodig om verschillende leerprocessen te coachen.

Coachen!? Werkt dat dan op ieder leergebied? Hoe pakken ze dat daar aan?

We gaan het meemaken……looking forward to it!