Mission Hill in Boston. Ze willen een inclusieve school zijn en hebben ook 35% aan zorgleerlingen(special Needs). Ze willen alle kinderen binnen de school houden. Ook al doet een kind verbaal of fysiek nog zo gemeen, de leerkracht blijft rustig, herhaalt wat gezegd is. Vandaag vaker gehoord; als je er klaar voor bent dan…kom je maar,… Dan staat het hier voor jou. 

 

 
De leerkracht blijft positief; misschien gaat het morgen beter. Er is geen grens. De kinderen maken toch kleine vorderingen. Ze geven kinderen gewoon niet op. Leerkrachten worden getraind voor bijvoorbeeld het omgaan met trauma, mediatie en fysiek geweld. Er zijn specialisten en families die helpen. De leerkrachten zijn erg flexibel, dus als de juf van vorig jaar kan helpen, komt die dus vaker. Ze maken veel gebruik van volwassenen, dan kunnen ze elkaar afwisselen wanneer het te ‘vermoeiend’ wordt. De kinderen zitten qua gedrag allemaal gemixt. Voor leerlingen met grote achterstanden is er iemand die de klas in komt om met een kleine groep in de groep te werken of ze gaan uit de klas met een kleine groep. 

Sensorische integratie (SI)

Het kan zijn dat een kind sensorische problemen heeft, moeite heeft om te focussen of motorische onrust vertoont. De leerkracht heeft dan de mogelijkheid om de leerling of de problemen omtrent de leerlingen te bespreken met mensen van de occupational(bezigheids) therapie; ze geven SI therapie. Ze geven tips aan leerkrachten of komen in klassen kijken. Wanneer de tips niet toereikend zijn, worden de kinderen opgenomen in een individual education  program en krijgen ze SI therapie. Dat vindt dan een half uur per week plaats in een prachtig lokaal of ze gaan de kinderen begeleiden in de klas. In de klas werden de oefeneningen afgewisseld met hetgeen de leerkracht had gevraagd wat het kind moet doen. 

 

 
Een dilemma voor mezelf; Ik vind het belangrijk dat een kind een veilige plek op kan zoeken, zodat hij zelf kan lezen. En als dat dan liggend is en hij ligt niemand in de weg, dan is dat wel prima. Maar straks naar het middelbaar toe (of zelfs volgend jaar al) wordt er wel verwacht dat hij gewoon op een stoel kan zitten. Dus; moet je dat dan allemaal wel toelaten? Vandaag heb ik daar meer antwoord voor mezelf op gekregen; gewoon als het kan, anders als het moet! Dus wel proberen en stimuleren, maar gaat het een keer niet, dan een veilige plek bieden. Ik heb ook gezien hoe je sensorische oefeningen binnen de klas kan integreren voor bepaalde kinderen. Voor mijn onderzoek MSEN heb ik literatuur over SI bestudeerd en kan ik ook oefeningen inzetten, dus weer iets wat ik wil gaan proberen in de klas. 

   

 
ART CLASS

Vandaag heb ik gezien hoe ik verschillende lessen kan integreren bij de art class. De kinderen maakten boeken over spinnen. De leerkrachten lazen voor, hadden de begrippen op tafel klaar liggen. De kinderen tekenden spinnen en schreven hun eigen verhaal erbij. 

 

 
Dus;

-Leren over spinnen. 

-Tekenen met verschillende materialen

-praten over spinnen 

-woordenschat

-sommigen werkten samen en als ze dat niet deden dan vertelden ze elkaar het verhaal of vroegen elkaar om hulp. 

-het tellen van de poten werd ook weer verbonden aan een boek met natuurlijke patronen; growing patterns.

  
  
Toch leuk om zo  te kijken of ik bijvoorbeeld zo een biologieles eens anders kan gaan organiseren. 

  

De Bronx community charter school werkt met dans- en drumlessen. Ik heb 2×20 min mogen kijken in een les. De kinderen waren er overigens aan gewend dat er regelmatig iemand uit- en in liep en hebben nauwelijks op mijn aanwezigheid gereageerd. Na afloop kreeg ik van twee danseresjes een dikke knuffel. 

   
 Behalve het aanleren van een dans of het bespelen van de drums komt er nog meer aan bod;

*Bij de dans en drums wordt ook gezongen. Het kunnen woorden / begrippen zijn die te maken hebben met met het thema, waarmee ze aan het werk zijn. De betekenis wordt kort herhaald, maar ook wordt er gelet op juiste uitspraak van de woorden.

*Er werd een telspel gedaan. 

*Er wordt tijdens de les steeds een balans gezocht tussen een gestructureerde werkvorm en ” vrijere” spelvormen. Dit zorgt ervoor dat de kinderen die meer motorische onrust vertonen, meer bewegingsvrijheid krijgen. 

*De kinderen werken aan impuls beheersing; zoveel keer slaan op de drums en dan kunnen stoppen of wachten tot dat je… Niet eerder beginnen…eerst stil staan.

*Bij het dansen werd de nadruk gelegd op; waar ben jij in de ruimte, hoe beweeg je in de ruimte? Door spiegels zien kinderen hoe het eigen lichaam zich verplaatst in de ruimte. Spiegels laten letterlijk het zelfbeeld zien. 

*Er wordt gelet op een actieve, zelfverzekerde houding; rug recht en handen uit de zakken.

*De kinderen werden uitgedaagd om te laten zien/ presenteren wat ze kunnen. Dat vonden een aantal kinderen best spannend. Maar zo leren ze risico’s nemen en gaan ze een stapje verder dan de comfortzone. Ze leren ook te presenteren voor een groep. 

* De kinderen moeten goed luisteren naar de muziek wanneer ze moeten beginnen.

* De kinderen moeten luisteren naar elkaar; of ze wel tegelijk spelen. 

* Uit welk land komt de muziek? En wat weet je van dat land?

*Waar gaat het liedje over?* Welk gevoel wordt er bij het liedje uitgedrukt?

De leerkracht ondersteunt dit proces door de kinderen op rustige toon te bevragen of tips te geven zoals;

~ De leerkracht spreekt verwachtingen/ doel uit

~Vergissingen zijn niet slecht, je kunt ervan leren.

~ Je had het bijna, probeer het nog eens?

~Goed nieuws; er zijn al een aantal kinderen waarbij het al lukt, dus je kunt ook hen volgen als het lastig is.

~ Jij bent bijna aan de beurt; je krijgt dan nu even de kans om nog even te oefenen. 

~De leerkracht geeft gerichte/specifieke complimenten op het onderdeel wat het kind juist goed doet. 

~ De leerkracht vraagt door als kinderen vragen beantwoorden zoals bijvoorbeeld over de kennis over het land of het gevoel. 

~ Als een kind veel sneller gaat dan de ander zegt de leerkracht: je kunt het erg goed, als je in de spiegel kijkt is het dan een mooi geheel? Nee. Waarom niet? Omdat ik sneller dans dan de rest, dat is niet mooi, dus ik moet langzamer dansen.  

~Doordat hij de kinderen individueel aandacht geeft en ze feedback geeft op de geoefende onderdelen en complimenteert op gerichte vaardigheden, zien de kinderen dat ze vooruit gaan en houden ze er een fijn gevoel aan over en is de betrokkenheid groot in de les, ondanks dat ze het moeilijk vinden. 

Communiceren is een belangrijk sleutelwoord voor bewegend leren!

Ik wil graag tijdens de beweegmomenten die ik al met de klas doe, meer de begrippen van die dag/periode gaan integreren en mijn begeleiding meer vanuit een coachende rol gaan doen door middel van het stellen van goede vragen en door te vragen. Zelf wil ik te snel helpen, vaak door te zeggen wat beter kan en daar tips voor te geven, dit zal dus wel lastig worden.  

Neighborhood school; workshop met Amerikaanse collega’s. Het zelf ervaren, het hoe en waarom van project time. Communicatie; de manier van vragen stellen over het proces en ruimte geven zijn weer de belangrijke sleutelwoorden voor mij. 

Ik ga zeker proberen mijn vraagstelling in de klas te veranderen zodat er meer verdieping ontstaat en om de kinderen beter te leren kennen. Het lijkt me erg leuk om elke week de kinderen 20 min. Tijd te geven om aan een onderwerp te werken(geheel vrije opdracht), om de kinderen beter te leren kennen. 

  

Ik heb gekeken in de middenbouw groep 4-5 en gelet op motorisch onrustige leerlingen en de interactie die leerkrachten hanteren tijdens deze ochtend;Een groepje van 14 kinderen werken met de leerkracht en 6 kinderen zijn zelfstandig goed bezig. Wat ze op vrijdag individueel geleerd hebben gaan ze nu samen doen. De kinderen bij de leerkracht zitten op de grond, op banken, op krukken of liggen. Er zitten zelfs kinderen achter haar. De meeste kinderen zijn actief mee aan het doen, roepen door elkaar als ze antwoorden op vragen, de leerkracht pikt er een kind uit dat mag antwoorden. 

  
De leerkracht schrijft op een white boardje de samenwerkingsopdracht. Kinderen overleggen en bevragen elkaar over het juiste antwoord. Maar er zijn ook 2 kinderen niets aan het doen zijn. De leerkracht ziet het bij haar rondje en vraagt hen waarom ze niet werken. Dan gaan ze ook aan de slag. Meteen na de eerste opdracht gaan ze allemaal reflecteren. Kinderen verwoorden waarom of hoe ze aan het antwoord kwamen en de leerkracht herhaalt welke woorden belangrijk zijn in haar uitleg en gaat daar op door. De meest verwarrende, moeilijke problemen worden besproken. Er wordt een koppeling gemaakt met het nut van het geleerde in de praktijk. Kinderen verwoorden, er wordt door gevraagd. Een andere leerkracht stelt zich eerst onwetend op en geeft daarna pas duidelijkheid. Kinderen verzinnen grappige woorden bij afkorting van de te nemen stappen, daarna leert hij de strategie aan .

  
Kinderen kunnen lopen, verzitten, hangen en liggen, waardoor motorisch onrustige kinderen veel minder opvallen. Kinderen weten van elkaar niet echt als er iemand ADHD heeft. De leerkrachten weten het wel, is ook nodig voor extra onderwijs gelden. Er is een speciale begeleidster op school die kinderen met special needs helpt. Ze kijkt in de klassen en overlegt met leerkrachten waar het probleempunt zit. ze hebben daar ook eenvoudige observatieformulieren voor. Ze proberen het probleem op te lossen of de kinderen vaardigheden aan te leren om met het probleem om te kunnen gaan. Ze kijken daarbij altijd naar dingen die wel goed gaan, om dit in te zetten. Ze stelt dan samen met kinderen doelen over gedrag en zullen daarna  daarop reflecteren. Soms werken ze dan ook aan de proprioceptieve/ vestibulaire zintuigen. Er is ook een leerkracht die juist bewegingen koppelt aan leren en motorisch onrustige kinderen en kinderen met en minder goede motoriek hier in meeneemt, maar die is helaas afwezig en er is ook geen beeldmateriaal. 

Gehoord vandaag; een kleuter die aan het lezen is zegt tegen een ander puzzelend kind; lukt het met de puzzel? Anders moet je eens proberen om met dit stukje te beginnen. Daarna ging ze weer verder met lezen. Prachtig hoe zij even door een klein gebaar een ander kind verder helpt en er zo geen leerkracht aan te pas komt, zonder dat ze het stukje zelf op de juiste plaats legt.  

  
In het gesprek met een klein groepje kinderen valt op hoe goed ze zichzelf kunnen verwoorden. Ze vertellen erg enthousiast over het project wat ze aan het doen zijn. Hoe ouder, hoe langer ze met een project bezig zijn. Vooral de interesses van de kinderen worden hierin duidelijk. Er is niet echt een plan, het is een proces en ze worden begeleid door leerkrachten en ouders en ze zijn erg trots op waarmee ze bezig zijn. Kinderen vinden dat ze veel aandacht krijgen en vinden dat fijn. Door hen gebruikte uitspraken:The people now about me. I love the teacher support. We love the interaction with other students love that they all now everyone. We love the freedom for project time or to find out other things. We feel comfortable by going to the next class. 

  

Tips from the kids; Teachers have to now their student: their strengths, and their feelings, and help them. Kids can teach you! 

Voor mij zijn de sleutelwoorden; communicatie, ruimte geven, sterktes van kinderen kennen en waarderen.