De kers op de taart. Hier leek alles bij elkaar te komen. De school ademt de CES principes. Niet alleen letterlijk zichtbaar hangend in de school, maar overal voelbaar.
Deze inspirerende reis zit er helaas op, maar eigenlijk begint het nu pas. Ons eigen proces op school gaat nu beginnen. Laten we als CES reizigers elkaar en anderen blijven inspireren!
Op donderdag zijn we gaan kijken bij Mission Hill in Boston.
Wederom prachtige inspirerende dingen gezien. Wat vooral opviel was de ontspannenheid en het plezier dat de juffen (2 en 1 stagiaire) en de leerlingen uitstraalden in de klas waar ik ben gaan kijken. Er werd ruim de tijd genomen voor het voorlezen van een boek over immigranten. Er werden inhoudelijke vragen gesteld, maar er werd ook tijd gemaakt om de leerlingen zich te laten verplaatsen in zo’n immigrant. Hoe zou jij je dan voelen? Wat zou moeilijk zijn in het begin?
Vervolgens gingen de kinderen zelfstandig werken en hadden de leerkrachten tijd voor kindgesprekken. Prachtig om te zien en te horen hoe de leerkrachten d.m.v. doorvragen de leerlingen kritisch naar hun eigen opstel lieten kijken. Niet naar het uiteindelijke product, maar wel naar het doorlopen proces.
Nog mooier was het om te horen dat de leerlingen perfect konden aangeven wat ze moeilijk hadden gevonden tijdens het schrijven. Wat beter was gegaan ten opzichte van de vorige keer (welke tips hadden geholpen). En waar ze de volgende keer op wilde letten en wat ze daarvoor van de leerkracht nodig hadden.
Een leerling gaf aan dat ze haar verhalen de volgende keer wat lekker wilde laten lopen. Nu gebruikte ze nog te vaak dezelfde woorden. Als ze synoniemen wist, dan werd een tekst boeiender om te lezen, omdat het taalgebruik gevarieerder was. Bovendien was ze van plan om langere zinnen te gebruiken en hoopte ze dat de leerkracht feedback wilde geven op de zinnen, of deze wel/niet lekker liepen. Wat een eigenaarschap!
De leerkracht gaf aan dit willen doen en zorgde die dag nog voor een synoniemenblad.
Wat ik voor mezelf echt mee neem is dat ik veel meer op proces dan op product wil gaan zitten. Student-as-worker and teacher-as-coach. Vragen stellen en de leerling het eigenaarschap geven over zijn/haar leerproces.
We hebben inmiddels twee scholen bezocht, Castle Bridge en de Neighborhoodschool.
Twee dagen vol van indrukken, inspiratie, enthousiasme en het voortdurend in gesprek gaan over onderwijs (met Amerikaanse leerkrachten, ouders, kinderen, maar zeker ook met mijn Nederlandse collega’s) lig ik moe, maar voldaan in mijn bed.
Hoe mooi om te zien:
Commitment to the entire school binnen de hele community. Ouders die bij de weekopening mee staan te zingen. Kinderen die vroeger naar school komen, omdat daar een gratis ontbijt op ze wacht. Ouders die het gesprek met ons aangaan om te vertellen wat ze van de school vinden. Rond worden geleid door de kinderen zelf. Wat een verbondenheid.
Less is more. Neem de tijd voor je lesstof. Het gaat om het proces, niet om het product. We zouden soms wel eens wat mogen onthaasten.
Student-as-worker, teacher-as-coach. Door middel van het stellen van vragen worden de kinderen uitgedaagd om tot meer diepgang en betekenis te komen. De leerling doet het zelf met een beetje ondersteuning van een stimulerende leraar. Maak ruimte voor reflectie!
A tone of decency en trust. Leraren laten vol positiviteit zien alle vertrouwen te hebben in hun leerlingen en dat wordt zeker niet beschaamd.
Een CES reis maken naar New York en Boston. Het is moeilijk je voor te stellen van wat je allemaal op de scholen gaat zien en mee maken.
Ook al heb ik veel van collega’s gehoord, die de reis al eerder hebben gemaakt. En al heb ik het nodige over de CES scholen en principes gelezen.
Onder andere over the habits of mind, waardoor je wordt uitgedaagd om vanuit een nieuw standpunt een kwestie te overzien. Je te verplaatsen in een ander en je voor te stellen hoe de ander denkt en iets beleeft.
Hoe mooi zou het zijn, als wij dit aan onze jeugd mee kunnen geven in een tijd waarin de wereld soms op zijn kop lijkt te staan. (aanslagen, geloofskwesties, vluchtelingenproblematiek) Misschien lukt het ons om de wereld alvast een beetje mooier te maken met meer begrip en geduld voor elkaar.
Imagine all the people living life in peace (John Lennon)
Strawberry Fields (Central Park NY)
Hopelijk zien we op de CES scholen mooie voorbeelden van onderlinge verbinding, gelijkwaardigheid en gelijkheid.
Voor haar 9e verjaardag heeft onze dochter een bakset gekregen voor het maken van cup cakes. Al 3 dagen gaat het erover, ze wil cup cakes maken. “Ja, zondag, want we moeten eerst nog boodschappen doen”, zeggen we. Op zaterdag is ze zelf vast aan de slag gegaan met de voorbereidingen: het boodschappenlijstje. Op het pak staan de benodigdheden en ze noteert ze op een papiertje. ’s Zondags wil ze mee naar de supermarkt met mij. Heeft haar eigen kar en laadt alles in wat er op haar lijstje staat. Eenmaal thuis wil ze meteen gaan beginnen, maar wij zijn nog met andere dingen bezig, ze moet nog even wachten, maar dat wil ze niet. “Begin dan zelf maar vast”. En ze start, helemaal zelfstandig. Eigenaarschap noemen ze dat. Project-time, maar dan thuis.
Onze zoon komt even later de keuken in. Hij wil meedoen, maar zegt: “ik kan dat niet”. Waarop ik zeg: “je kan dat NOG niet”. Dochter moet 200 gram suiker hebben en komt aan 
met een maatbeker. “Is dit 200 gram?”, vraagt ze. Onze zoon: “Dat zijn milliliters, je moet voor gram een weegschaal hebben.” Die staat hoog, dus ik geef hem even aan. En ja, ze gaan verder, samen. Einde van de middag staat er een rekje vol met cup cakes op tafel. Het enige wat ik gedaan heb is de oven aangezet en de weegschaal aangegeven.
Maar hoe zou ik dit gedaan hebben in een klas vol met kinderen? 25- 30 kinderen tegelijkertijd. Ik ben coördinator van de “vakgroep thematisch” en we gaan op school steeds meer met projecten werken, project-time in Berghem. Het staat nog in de kinderschoenen en ons team is nog aan het zoeken naar hoe dat vorm te geven, zodanig dat alle kinderen betekenisvol bezig zijn en een bijdrage kunnen hebben.
Ik ga op de CES scholen met name kijken naar dat stuk van het onderwijs, project-time. Ik hoop/verwacht dat ik na de studiereis antwoord heb op de vraag over hoe je dat aanpakt met een klas vol kinderen.
SAAMgoesUSA 