Tijd voor een Jetlag was er niet, want maandag begon weer een gewone werkweek. Zondagavond keek ik nog even mijn mail… Een trots gevoel kreeg ik bij het lezen van de mail van de invaller; wat is jouw groep al goed gevormd zeg, heerlijk om in vallen! Wat fijn om dit de kinderen ook weer terug te kunnen geven, wat ben ik trots op deze kanjers! Ik keek er naar uit om de kinderen weer te zien en hun verhalen te horen; what is going on in your mind? Daar begon mijn maandagochtend dan ook mee. Aan de hand van de vele foto`s heb ik hen ook meegenomen op deze fantastische reis!
In de middag had iedereen een eigen whiteboard, een idee dat ik op Castle Bridge heb opgedaan. Wat een gelamineerd A-4tje al niet kan doen; 24 mega enthousiaste en betrokken leerlingen!
Dinsdag kwam Ivan van Gucht voor het betrokkenheidsonderzoek bij ons op school. Wat hij teruggaf n.a.v. zijn observatie in mijn groep; Een zeer positieve sfeer in de groep, de zelfstandigheid en verantwoording van kinderen dragen bij aan een hoge betrokkenheid. Een goede basis om nog meer op het proces te gaan zitten. Daar ging ook de presentatie over die Suze Emonds gaf tijdens de informatieavond. Het voelde alsof de puzzelstukjes op z`n plek vielen. En helemaal toen ik, later deze week, een bijeenkomst had over de kunst van het vragen stellen.
De kunst is nu ook om niet alles tegelijk te willen doen, maar met een hoofd vol inspiratie is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Morgen weer een nieuwe dag, met 24 persoonlijke begroetingen… Enkele kinderen hadden op een reclame gezien dat de juf ieder kind met een persoonlijke begroeting verwelkomd, of we dat ook konden doen in de klas….natuurlijk doen we dat!!

Vandaag hebben we mogen kijken op de Mission Hill School. De directeur speelt in op onze behoefte en wil graag weten met welke vragen wij zitten. Een van de vragen die werd gesteld was ‘hoe weet je nu wat de kinderen moeten leren?’ Haar antwoord kort en bondig; ‘vraagt het de kinderen’. Je kunt en moet vooral ook niet alles (tot in detail) willen voorbereiden. Help de kinderen op weg, neem de tijd om naar hen te kijken en te luisteren. De kinderen vertellen jou wel wat zij nodig hebben of wat hen in de weg staat. Door de juiste vragen te stellen, gericht op het proces, help je ze weer verder. Laat dingen los, heb het vertrouwen en geef ook vooral de kinderen dat vertrouwen ( in zichzelf). Er zijn meerdere wegen om bij een doel te komen. Kijk naar de mogelijkheden en de kwaliteiten van het kind, maak het leren betekenisvol dan leer je de kinderen hun hele leven te leren leren.

New York City, wat een fantastische stad met veel uiterste. In de vier dagen voorafgaand aan de studiereis al veel gezien en gedaan en iedere keer val ik van de ene verbazing weer in de andere.
Maandag zijn we naar Castle Bridge gegaan. Bij de deur viel het me op dat er een security stond. Nadat we ons geregisterd hadden liepen we door naar de aula waar we de community song mochten bijwonen. Alle kinderen, leerkrachten en ouders komen bij elkaar om de week zingend te openen. Er wordt zowel in het Engels als in het Spaans gezongen. Iedereen zingt mee, wat een hartverwarmende sfeer. Terwijl ik naar het vredige geluid luister, hoor ik buiten de harde sirene. Niemand lijkt dit op te merken.. het is ten slotte ook niet zo bijzonder in deze stad en al helemaal niet in deze wijk. Deze school voelt als een warm bad voor kinderen. Gedurende de ochtend neem ik een kijkje in verschillende groepen. In een klas zijn de kinderen met een schrijfopdracht bezig. Ik raak met een meisje in gesprek. Ze vraagt me waar ik vandaan kom en kijkt me vol verbazing aan, als ik haar vertel dat ik uit Nederland kom en uitleg dat dit in Europa ligt. `So you travel whole time with the airplane, to visit our school?! That is great!!!’ Haar reactie raakte me, omdat ik haar zag stralen en zij dit verhaal vol trots aan haar klasgenoten vertelde.
Dinsdag door naar The Neighborhood School. Vrij snel werd ik herkend door Corinthia, zij heeft ook een bezoek gebracht aan De Cirkel. Ik had al veel gehoord en gelezen over de morning meeting en heb deze vandaag bij haar in de klas mogen bijwonen. `What is going on in your mind?’ Kinderen en leerkrachten vertellen, in een aangename warme sfeer met aandacht voor elkaar. Ik begin de dag ook dagelijks met een praatje met de kinderen, maar deze ervaring heeft me inspiratie gegeven en doen ervaren wat het voor positief effect heeft op o.a. de sfeer in de groep. Het lijkt me geweldig om de morning meeting te vertalen naar mijn eigen klas. En dat is dus ook een van de dingen die ik mee terugneem naar Nederland. Na deze opening gingen de kinderen aan de slag met project time. Vandaag heb ik zelf mogen ervaren hoe dit in zijn werk gaat en wat de tussentijdse vragen van o.a. de leerkracht & mijn maatje teweeg hebben gebracht met mijn (denk)proces. Niet het eindresultaat, maar het proces staat centraal. Gelukkig is hier in mijn klas al veel aandacht voor, maar kan zeker nog veel meer diepgang krijgen. Daarom was ook een van mijn leervragen:
Follow the process, means letting go things. Which question do I ask on which moment to stimulate children in their thinking-process and activate and stimulate them? Which skills do I need to coach this process of letting go? (Student as worker, teacher as coach).