Het is alweer een maand geleden dat we terug zijn van onze schitterende reis. Een zeer bijzondere reis, een reis om nooit te vergeten. Aan het begin van de reis vond ik het toch wel erg spannend; voor de eerste keer acht dagen op reis zonder mijn dochter en dan ook nog met 16 mensen die ik eigenlijk niet zo heel goed ken. Maar het is echt zó het aanraden waard. Even uit je comfort-zone, kijken en vooral veel praten over de passie van je werk. En dat is nu precies wat we vaker zouden moeten doen! Praten over de inhoud van ons vak. Ik weet zeker dat iedereen in het onderwijs enorm veel liefde heeft voor het vak, anders houd je het simpelweg niet vol. Maar soms lijkt die passie even verdwenen, door de regeltjes, de toetsen of door wat dan ook. Belangrijk om samen te kijken naar wat écht belangrijk is!
De CES-principes waar ik graag op wilde inzoomen, waren:
Wat me vooral heeft geïnspireerd is het eigenaarschap (commitment to the entire school). Leerkrachten, leerlingen en ouders zijn betrokken bij het onderwijs. Er wordt veel geïnvesteerd in de relatie met elkaar. Leerlingen zijn eigenaar van het eigen leren. Ouders worden betrokken, mee te denken en te participeren in het onderwijs. Dat is mogelijk door te praten vanuit verwachtingen. Wat verwachten we nu eigenlijk van elkaar? Het stellen van de juiste vragen is essentieel. Dit begint voor de leerlingen al in de kleuterklas. Het leren reflecteren.
Ik heb vier krachtige directeuren gezien, die staan voor de visie van de school. Maar niet alleen de directeur, ook leraren, kinderen en ouders staan hier voor. Ze zijn trots op wie ze zijn en wie ze mogen zijn op de school.
Graag wil ik dit meenemen naar onze school. We zijn trots op onze school, op alle lagen. We zijn samen eigenaar, we zijn wie we zeggen!
Mijn medereizigers ben ik zeer dankbaar, samen hebben we een prachtige reis gehad! Het houdt niet op nu we weer thuis zijn. Het gaat door.. Er zullen nog veel mooie gesprekken volgen. BEDANKT!