Categorie archief: Montessorischool Elzeneind

De reis….

Posted on by
6

​Na deze indrukwekkende week is er vooral een verhaal wat ik aan de kinderen wil vertellen vanuit mijn leerkrachtenhart…..

Je eigen schoolbus

Jullie zijn allemaal de bestuurder van je eigen schoolbus. Je kan en mag overal heenrijden om dingen te ontdekken en te beleven. Kies jij ervoor om jouw schoolbus langs de weg te parkeren, dan blijf je staan waar je bent en zal je weinig nieuwe dingen ontdekken en beleven. Jij moet zelf de motor starten. Als ik altijd zeg waar je naar toe moet rijden, leer je de weg/route nooit zelf. Ik stuur je misschien niet naar de plek die je zou willen zien en waar je wil zijn. Soms zal ik het stuur even overnemen omdat ik vind dat je plekken moet zien, omdat ze belangrijk voor je zijn! Ze iets belangrijks toevoegen aan jouw reis. Maar ik wil niet alleen de bestuurder zijn van jouw  bus, maar vooral de passagier. De passagier die gaat meereizen in jouw schoolbus, de passagier die met je mee kijkt bij elke bestemming die jij kiest, de passagier die mee zoekt naar de bestemmingen die goed bij jou passen of de bestemmingen die jij graag zou willen bezoeken. Laten we deze reis samen beginnen en elkaar helpen en leren de bestuurder EN de passagier te zijn! 

Mission Hill – Boston

Posted on by
3

Er ontstond vandaag een gesprek tussen onze groep en de leerkrachten op deze school. Een gesprek wat precies aansluit bij hetgeen wat mij deze dagen bezig houd. In het gesprek werd duidelijk dat ook Mission Hill tegen dingen aanloopt. Op dit moment zitten zij in zwaar weer ten opzichte van de inspectie hier in Amerika. Ze behalen niet de resultaten die van hen verwacht worden vanuit inspectie. De inspectie vraagt dus wat van hen. Ze horen dat aan, maar blijven staan wat voor wat zij belangrijk vinden en laten bovenstaand feit daar niets aan veranderen. Door te laten zien wie ze als school zijn en te beargumenteren waarom ze de dingen doen zoals ze ze doen.

Ik merk dat ik in bepaalde opzichten verloren ben wat ik als leerkracht belangrijk vind en vooral terug val in de dingen die zouden ‘moeten’ of ‘belangrijker’ zouden zijn. Werkgroepen, administratie, resultaten van cito etcetera. Hoe komt dat toch? Ik krijg de vrijheid en ruimte op mijn school om mijn eigen leerkrachtenhart te tonen. En toch verlies ik mezelf steeds opnieuw in hetgeen wat ik niet het belangrijkste vind. Dit raakt me echt! 

Ik moet blijven bij mijn gevoel. De focus ECHT blijven houden op mezelf en de kinderen die ik elke dag voor me heb. Dat echt op nummer 1 zetten en vooral blijven houden. Werken vanuit het vertrouwen in mezelf en niet vanuit de angst om bepaalde resultaten niet te halen. Rondom een cito of welke werkgroep/vakgroep dan ook. Ik weet wat elk kind nodig heeft, ik weet wat ik ze wil leren, ik weet wat ik ze als leerkracht kan bieden en ik weet dat ik me hier rondom kan verantwoorden. Wanneer ik volledig vertrouw op mezelf kan ik mijn vertrouwen in de kinderen pas echt laten zien!

Castle bridge – NEW YORK

Posted on by
6

Vandaag realiseer ik me in wat voor resultaatgericht land ik leef. En dat geldt ook nog steeds in onderwijsland. Ook al krijg ik op mijn school enorm de vrijheid om mezelf als leerkracht te ontwikkelen, mag ik echt kiezen om de dingen los te laten en vindt de school waar ik werk het ook echt heel belangrijk om naar het proces te kijken. Het draait uiteindelijk toch overal om cijfers en resultaten. Ook onze school komt daar niet onderuit. Als school moeten wij ons blijven verantwoorden rondom cijfers en zichtbare resultaten op papier. Hoewel er in Amerika natuurlijk ook op bepaalde gebieden naar cijfers word gekeken, ziei ik dit binnen de CES scholen totaal niet. Zij zijn gedurende de dag ook rondom allerlei leergebieden bezig, maar bij alles draait het alleen om het aanbieden van de vaardigheden, niet om het resultaat van aanleren van die vaardigheden. Echt kijken naar het proces. 

Ik merk dat angst hetgeen is wat het voor mij moeilijk maakt om de dingen echt los te kunnen laten in mijn onderwijs. Uit angst dat het niet genoeg resultaat opbrengt voor de resultaten die van een school worden gevraagd. Waar komt deze angst vandaan? Ook ik ben opgegroeid in dit land dat veel om resultaten vraagt. Ik heb zelf op een school gezeten waar heel resultaatgericht gewerkt werd. Dat maakt dat ik zelf ook niet beter weet. Wat ik wel weet is waar ik als leerkracht voor sta en dat ik het anders wil. Ik ben leerkracht geworden om elk kind op zijn of haar manier verder te helpen in hun persoonlijke ontwikkeling. Samen te bouwen aan wat het allerbelangrijkste is voor een leerling. Op welke manier dan ook. En op welk ontwikkelingsgebied dan ook. De kinderen laten zien en ervaren dat je mag zijn zoals je bent en er heel veel verschillende manieren zijn om te leren. Dat het resultaat niet het belangrijkste is, maar het gevoel wat het werken aan iets je geeft. Kan je trots zijn op jezelf?

Ik moet terug naar mijn gevoel. De angst daadwerkelijk onder ogen zien en een manier vinden om goed om te gaan met bovenstaande feiten. Kijken in mijn leerkrachtenhart en bepaalde handelingen gewoon gaan doen. Kijken naar het proces bij mezelf en de leerlingen en zien wat dat voor ‘resultaat’ oplevert. Geen resultaat in cijfers en verantwoording, maar resultaat in proces en beleving.

The Neighborhood School – NEW YORK

Posted on by
3

Wat een warme ontvangst vanmorgen. Alles was super georganiseerd. We wisten precies wat er overal te zien zou zijn en konden dus ook gaan kijken op de plek waar onze interesse lag.

Ik volgde vandaag een les social study bij Corinthia. Zij had enkele headlines over ‘Trump’ op papier gezet. De kinderen mochten via post-its op de headlines reageren. Daar moesten ze op 3 verschillende manieren naar kijken. What do you see? What do you think? What make you wonder about? Deze vragen zetten mij ook aan het denken over deze reis naar Amerika tot dusver.

Wat zie ik? Ik zie kinderen en leerkrachten veel met elkaar communiceren op een hele mooie manier. In Amerika hebben ze een totaal ander onderwijssysteem wat minder gericht is op presteren. Er staan hier minstens twee volwassenen op een groep en voor kinderen met ‘special needs’ is er een extra leerkracht in de groep. Bij de zaakvakken differentiëren ze minder dan in Nederland. Ze differentiëren vooral tijdens projecttime.

Wat denk ik? Ik denk dat ik mijn focus echt moet gaan leggen op de kleine dingen die ik mee kan nemen voor mijn groep/school. Ik denk snel te groot, wat maakt dat ik de mogelijkheden niet meer zie. Wanneer ik hier denk aan het totaalbeeld kan ik dat niet plaatsen binnen ons onderwijssysteem in combinatie met de overheid.

Welke vragen heb ik nog? Tijd is nog steeds een groot dilemma voor mij. Waar haal ik de tijd vandaan om meer individuele gesprekken met leerlingen te kunnen voeren? Wat kan ik laten vallen of minderen om projecttime goed in te gaan zetten? Is alles wat ik doe ook echt nodig? Levert alles wat ik doe de opbrengsten op die ik ook echt wil bereiken met de kinderen? 

Mijn focus en leerproces zal de komende dagen nog vaak met behulp van bovenstaande vragen steeds opnieuw door mijn hoofd gaan. Waarbij ik dus vooral ga kijken naar wat ik voor mijn eigen leerkrachtengedrag mee kan nemen. Op het gebied van communicatie, projecttime en werkvormen heb ik de eerste dingen op mijn lijstje staan om anders te gaan doen of om te gaan plaatsen binnen mijn groep! En dat is voor mij al een mooie opbrengst!

CPE 1 New York

Posted on by
5

Wat een indrukwekkende dag! ik heb zoveel gezien, gehoord en gevoeld dat het moeilijk is om het op papier te verwoorden. Naast herkenbare dingen te zien heb ik ook veel gezien wat me meteen weer aan het denken zet over hoe ik dat zelf mee zou kunnen nemen naar Nederland.

Een van de dingen die ik graag wilde zien was projecttime. Op dit moment zijn de leerlingen bezig rondom het thema ‘social justice’. Wat betekent dit voor de rijke en/of arme mensen? Hoe kunnen ze bijdrage aan gerechtigheid? Kinderen waren met totaal verschillende uitwerkingen bezig. Ik ging met een van de leerlingen in gesprek. Hij was bezig met een ziekenhuisboot die naar de arme mensen toe zou kunnen varen, als de arme mensen niet zelf naar het ziekenhuis zouden kunnen. Zo mooi hoe hij vertelde over zijn ideeën. Vervolgens ben ik nog met de leerkracht in gesprek gegaan over het opstarten van zo’n project en de uitwerking daarvan. Dit heeft me al veel inzichten gegeven over hoe ik dit kan plaatsen binnen ons montessorionderwijs. En hoe ik een ingang zou kunnen vinden als kinderen niet zelfstandig kunnen starten.

Later heb ik ook nog een prachtige groepsles gevolgd waarin leerlingen bezig waren om een persoonlijke brief te schrijven aan de nieuwe president Donald Trump. In deze brief stellen ze zichzelf voor en uiten zich over hetgeen waar zij zich het meeste zorgen over maken en wat ze graag zouden wensen voor hun land. Aan de hand van deze brieven volgde er een indrukwekkend gesprek met kinderen over empathie en wat je daar mee kan doen. Hoe kun je omgaan met situaties waar jij jezelf niet in kan verplaatsen en waar jij het niet mee eens bent. Mooi om te zien hoe ze het negatieve omzetten in positiviteit en leermomenten.

Positiviteit is echt wat ik hier naar alle kinderen zie. Ze nemen de tijd, zijn echt op de kinderen en het proces gericht en dat is voor hen de check voor resultaten. Geen stress rondom instructies, toetsen en resultaten. Alle informatie komt via het kind door observatie en gesprekken.

Naast al deze inspiratie loop ik toch ook nog steeds aan tegen het verschil in onderwijsland tussen deze scholen en onze scholen. Waar wij als school ons altijd nog moeten verantwoorden rondom de Cito’s, hoeven ze zich hier niet te verantwoorden rondom toetsen. Ook zie je hier 2/3 volwassenen per klas. Dat maakt zoveel tijd vrij voor de leerkracht om echt met kinderen individueel in gesprek te gaan.

Kortom genoeg indrukken en stof om over na te denken hoe ik dit vorm kan/wil vormgeven in mijn eigen groep in Nederland.

Laat de inspiratie maar komen!

Posted on by
3

Even terug naar het CES congres in maart… wat een inspirerende middag!
Na het beleven van deze middag bleven er vooral 3 punten in mijn hoofd hangen:
* Het proces is belangrijker dan het eindproduct
* Heb vertrouwen in je leerlingen
* Durf los te laten.

Punten die bij mij als leerkracht altijd door mijn hoofd gaan, maar nogmaals de volle aandacht kregen op deze dag met allemaal verschillende onderwijsmensen samen. Op alle 3 de punten zit ik als leerkracht natuurlijk in mijn persoonlijke ontwikkeling. Maar waar heb ik nog het meeste te halen?

Ik ben voor, tijdens en na het geven van mijn lessen heel doelgericht gaan kijken naar bovenstaande punten. Wat doe ik als leerkracht? Wat is het effect daarvan op de kinderen? Wat zie ik bij de kinderen tijdens de verwerking van de lessen? Is dit een gevolg van mijn leerkrachtengedrag of heeft dit met de maatschappij in Nederland te maken? Waar loop ik echt tegenaan tijdens het lesgeven? etc.

Hierdoor heb ik een goed beeld gekregen op mijn eigen leerpunten en die van de leerlingen. Ik hoop in Amerika inspiratie op te doen m.b.t. onderstaande leervragen:

CES: student-as-worker, teacher-as-coach
Montessori-onderwijs: Help en leer mij het zelf te doen!
– Wat zijn kwaliteiten van een goede coach?
– Hoe hou je het overzicht op wat leerlingen doen?
– Wat doen ze in Amerika aan een goede uitdagende en uitnodigende leeromgeving?
– Hoe zorg je dat alle leerlingen goed tot een start komen?
– Hoe zorg je dat alle leerlingen de benodigde aandacht kunnen krijgen?
– Wat zijn de juiste vragen, waardoor je leerlingen de diepte in laat gaan?
– Hoe laat je kinderen het beste kijken naar hun leerproces?

CES: Demonstration of mastery
Montessori-onderwijs: Ik weet waar ik goed in ben; Ik bewijs wat ik kan.
– Hoe laten leerlingen zien wat ze gedaan hebben?
– Hoe kijk je met de leerlingen op een goede manier terug naar het proces?

CES: Resources dedicated to teaching and learning.
Montessori-onderwijs: Ik blijf nieuwsgierig; Ik zoek naar oplossingen; Ik voeg iets toe aan mijn omgeving.
– Wat houdt ‘projecttime’ precies in?
– Wat kan projecttime vanuit het CES-onderwijs toevoegen aan ons montessori-onderwijs. Passend binnen onze bron ‘alles-in-één’.

Op naar een inspirerende week!

CES PROCES

Posted on by
2

Ik ging met mijn leervragen op pad. Op pad naar de USA! Ik wilde mijn team zo goed mogelijk inspireren over de CES principes. Om naar alle CES principes te gaan kijken, dat zou gewoon te veel worden. Ik had daarom de keuze gemaakt om in te zoomen op de volgende twee CES principes.

Habits of Mind

Less is more; Het is beter om één ding goed te doen dan een heleboel half. Hoe streven ze naar diepgaande leerervaringen? Hoe laten we leerlingen de grote problemen omarmen in de wereld? Hoe verwerven we ze daarin diepgaand inzicht in? Hoe gaan ze door totdat ze het echt begrijpen? Totdat het kwartje echt is gevallen?

The student as worker, teacher as coach; De leerling leert, de leraar coacht. Hoe doen ze dat in Amerika anders dan bij ons? De leraar is een actieve begeleider. Hoe daagt hij leerlingen uit om verder te gaan dan hij zelf zou kunnen bedenken? Hoe krijgt hij leerlingen een stapje verder? Hoe pakken ze dat daar aan? Hoe geeft hij de leerlingen regie over hun eigen leren? Hoe laat hij de leerlingen daarop reflecteren?

Habits of Work

We zijn met dertien SKBO scholen met allerlei verschillende beginsituaties vertrokken naar vijf verschillende scholen in New York en Boston. Een week vol onderwijs, visie, onderlinge reflectiemomenten, fun momenten, goede professionals, kritische en hardwerkende docenten, een 7 tot 7 mentaliteit, prachtige portfolio’s, gemotiveerde kinderen,  kinderen die zich gehoord voelen, project time, waar wordt gewerkt vanuit het proces kortom een klimaat waar niet wordt gezegd dat het kind centraal staat maar het kind écht centraal staat.

Ik ben er van overtuigd dat wij als SKBO en als montessorischool Elzeneind (MSE) al ontzettend veel goed doen. Ik ben er ook van overtuigd dat we als SKBO en als MSE ook zaken nog beter kunnen doen. Het portfoliowerk van kinderen werkt ontzettend motiverend. Dan zijn er ook minder gedemotiveerde kinderen, het is immers ook geweldig om zelf eigenaar te zijn van je eigen leren. Dat is inclusief onderwijs! Ik ben er ook van overtuigd dat er ontzettend mooie kansen voor ons liggen om het project werk (project time) nog beter uit te diepen. We zouden als MSE de kinderen nog beter leren kennen door project werk te starten door vragen te stellen, wat wil jij leren, en hoe wil je dat laten zien? Ik ben er ook van overtuigd dat we veel meer moeten handelen vanuit het proces. We beoordelen snel vanuit producten, eisen, en gestandaardiseerde testen.

Dat betekent voor mij en voor mijn handelen dat ik elke dag ga werken vanuit het proces. Niet meer ga letten op de hoeveelheid lesjes, maar hoe er is gewerkt, wat er is gemaakt, waarom juist dat is gemaakt en wat ze hebben geleerd. Dat lijkt een open deur, maar ik betrap me er vaak dat ik dat niet altijd doe.

Dat ik kritisch blijf op mijn eigen dagelijkse handelen, de waarom vraag veel vaker ga stellen. Waarom doe ik de dingen zoals ik ze doen? Ik ook kritisch zal zijn met collega’s en deze waarom vraag ook met mijn collega’s blijf stellen. In mijn eerste blog schreef ik nog heel erg enthousiast dat ik mijn team nog wilde inspireren. Ik wil natuurlijk mijn collega’s wel inspireren maar mij is ook heel erg duidelijk geworden dat ik hierin eerst zelf aanzet ben! Ik wil écht minder gaan werken vanuit de methode, meer vanuit de thema’s, meer gaan werken vanuit het proces, mijn kinderen beter gaan leren kennen met hun leervragen. Mezelf daar de tijd ook voor geven om daar in te gaan groeien.

Dus ik ga ik niet meer mijn passpoort kwijt raken. Dat heb ik geleerd, dat is gewoon ontzettend belangrijk anders kom je een land zoals Amerika echt niet uit. Nee, alle gekheid op een stokje. Ik ga ook zeker minder hameren op wat afmoet, ik ga mijn kinderen meer begeleiden vanuit het proces. Ik ga met mijn kinderen meer reflecteren op hoe ze het hebben gemaakt, dat dat proces niet meteen vanzelf gaat dat mag duidelijk zijn. Ik heb de afgelopen weken al steeds meer zo gehandeld maar we zijn nog niet zo gewend te werken. Ik kreeg nog steeds de vraag. Meneer, ik heb deze lesjes al af, heb ik goed gewerkt? Ik ga mezelf ook meer de waarom stellen. Waarom doen we de dingen zoals we ze doen? Daar kan het antwoord op komen dat we sommige dingen ook zeker moeten blijven doen, maar het blijven stellen van die vraag is gewoon heel erg belangrijk. Ik wil de rapporten onder de loep nemen met mijn collega’s en ook gaan bekijken of we kunnen gaan werken met kindportfolio’s, een heel erg mooi instrument om te werken vanuit het proces. Daarnaast wil ik het projectwerk anders gaan vormgeven om hierin de leervragen van kinderen centraal te zetten. De portfolio’s van de kinderen zouden centraal moeten staan bij de driehoeksgesprekken. Dan zou de cirkel heel mooi rond kunnen zijn voor kind, leerkracht en ouder.

Tip. Bekijk de youtube filmpjes die gemaakt zijn van onze studiereis.

Je maakt zelf als docent het verschil. Het is ontzettend prettig geweest om samen met al mijn SKBO collega’s zo’n fijne inspirerende, kritische studiereis te hebben gehad. Ik gun elke collega zo’n mooie reis. Neem die kans.

Met groet,

CS

 

Mission Hill, een ervaring

Posted on by
Beantwoorden

What do you want to see here at Mission Hill? We zitten ondertussen in Boston op de Mission Hill school. De school die ik al beter kende door het lezen van het CES boek. Ik stel me voor en vertelde de PR medewerker dat ik graag wil kijken naar het volgende. 

  • Less is more, dept over coverage
  • Student as worker, teachers as coach
  • Hoe ziet project time eruit?
  • Hoe werken ze echt child centered?

De PR medewerker vertelde me dat ik dat zeker zou gaan zien en vervolgde haar verhaal dat ook Mission Hill het zwaarder heeft. De school groeit, ze krijgen veel zij instromer door kinderen die ergens anders niet meer terecht kunnen en daarnaast verandert de maatschappij ook. Hoe langer ik naar haar verhaal en opvatting luister hoe enthousiaster ik word. Ze zegt later;

De leekrachten blijven altijd kalm ook als er een situatie uit de hand loopt en er aan de haren wordt getrokken. De leerkrachten blijven kalm en ze gaan voor de kleine verbeteringen die moeilijk zichtbaar zijn.

Zou ik dan rustig blijven? Wat knap! Zie ik zelf altijd de kleine stapjes die kinderen maken? Misschien ben ik zelf wel te product gericht en moet ik mezelf ook meer dwingen om mezelf te blijven te concentreren. Later vertelt ze wel ook dat leerkrachten hiervoor getraind worden. Ze worden ook getraind voor trauma verwerking. De docenten gaan hier echt het uiterste voor de kinderen. Er zijn hier veel verschillende volwassenen, veel handen in de klas, ze werken ook met veel stagiaires.

Some pupils go straight from school to prison, we need to stop that from happening.

Pardon? Hoor ik dat nou goed? Dat is wel even wat anders dan in Oss. Dat geeft meteen aan in wat voor wijk je zit. Wat voor functie de school heeft? Wat de populatie is van de school. Wat voor goed werk deze kanjers elke dag weer opnieuw verrichten. 

What do people we think of as smart have in common – whetever they are doctors or automechanics, lawyers or carpenters? They usally share three traits: certain habits of mind. 

Habits of mind and habits of work, zie ik gelukkig heel erg veel terug in de school, het hangt aan de wanden, er zijn spiekkaarten, de leerlingen kennen het en praten erover en de leerkrachten praten er over! Met de habits of mind kan ik vrij easy starten in de praktijk het geeft mij en de leerlingen de mogelijkheid te reflecteren over het gemaakte werk. 

CS 

  

 

If we could make the rules, we would choose a more child centered systeem

Posted on by
1

Huh? Ho, stop de persen. Hiervoor kwamen we niet! Toch? Of had ik te hoge verwachtingen na zo’n inspirerende dag als gisteren? Ik merk dat ik het jammer vind omdat ik liever iemand wilde horen die heel erg child centered is, desondanks ik ook hele gave dingen heb gezien tijdens de klassenobservaties. Dit gesprek speelt zich af nadat we de klassenbezocht hebben, we zitten in New York op de Bronx Community Charter School. De directeur vertelt verder; ‘We are in between two systems, the child centered and the result oriënted systems. Er ontstaat een hele mooie discussie en de directeur wordt stevig aan de tand gevoeld. Prettig om zo samen internationaal het over te verschillen en overeenkomsten te hebben in het onderwijs. Daar is deze reis ook zeker voor bedoeld. Je merkt ook hier de struggle tussen de opbrengsten en het kind centraal te plaatsen dat niet alleen zeggen maar dat ook echt doen. 

De Bronx Community Charter School heeft eerst meer volgens de CES principes gewerkt maar door populatie en tegenvallende opbrengsten hebben ze aanpassingen moeten doen in hun onderwijs. Kun je niet opbrengst gericht werken maar dan het kind centraal zetten? Hoe blijven ze trouw aan wat ze geloven? Dat is uitdagend maar tijdens onze workshop bijeenkomst van gisteren werd mij duidelijk onder leiding van Gosze dat dat wel degelijk kan. Het is een andere manier van kijken naar kinderen. Werk proces gericht in plaats van product gericht.

Tijdens de klassenbezoeken in de Bronx zie ik hele mooie dingen gebeuren in  leerkrachten gedrag. Het respect, de rust en het stellen van de juiste vragen. Wat ik hier ook erg goed vind is hoe alle klassen tegelijk in het begin van het schooljaar starten met hetzelfde project. Iets wat ook voor ons als Elzeneind een goed idee kan zijn! Mij wordt ook nog meer duidelijk dat wij als Montessorischool Elzeneind ook al ontzettend veel dingen echt goed doen. Maar ook bij ons is er ruimte voor verbetering.  Waar de CES principes naast de Montessori beloftes kunnen werken, als verbetering van leekrachtengedrag.

CS 

  

Ervaren is beleven

Posted on by
1

Hoe gaat dan zo’n CES les project time? Ervaren is beleven. Dat dacht Gosze ook en hij startte met een woordweb over immigration er werden een aantal begrippen bijgeplaatst. 

woordweb immigration

 De opdracht was als volgt: 

 

opdracht immigration

 
Er waren verschillende hoeken en materialen hoe je immigratie kon laten zien. Je mocht mapping, tijdschriften collage maken, klei gebruiken, met LEGO bouwen of schilderen. Ik koos voor mapping want ik kende de term niet. Ik ging zitten en ik wist niet goed wat te doen want ik wist niet goed wat ze wilde zien. Ik wilde graag voldoen. In gesprek met de juf kwam ik erachter dat het altijd goed was. Ze hielp me verder door vragen te stellen. Het ging haar niet om het product maar om het proces. Door die houding kwamen de mooiste werken naar voren van de verschillende collega’s. Voor mij een prachtig leermoment.

CS