Het aftellen in begonnen..

Posted on 26 september 2017 by marijemulders

Waarom wilde ik ook al weer zo graag naar The Essential Schools in New York en Boston? Hoe kan deze ervaring zorgen voor een verschil? Wat wil ik daar gaan halen en wat neem ik mee terug? Hoe ga ik dit vertalen binnen onze school/klas? Wat heb ik daarvoor nodig? Allerlei vragen die door mijn hoofd gaan tijdens de voorbereidingen van de reis. Gedurende het visietraject op onze school ben ik me steeds bewuster geworden van de Golden Circle. Keer op keer vraag ik me af WAAROM? Pas als ik antwoord kan geven op die vraag, kan ik verder kijken naar een vervolgstap..HOE? Mezelf richten op het proces en betreft de handelingen die ik heb verricht om te het `waarom` te kunnen realiseren.
In oktober start ik met de opleiding tot Schoolcoach. Mijn doel: `Iemands gehele potentieel aan mogelijkheden aanboren en laten vrijkomen om tot maximale prestaties te komen’. Om dit te kunnen bereiken zal ik vertrouwen moeten hebben EN dit vertrouwen ook toelaten, om vervolgens dingen los te kunnen laten… en dat is nu net iets wat ik nog best lastig vind.

Mijn leervraag:
Op het proces gaan zitten, betekent ook dingen loslaten. Welke vragen stel ik op welke momenten, om de kinderen verder te helpen bij hun ontwikkelingsproces? Welke vaardigheden heb ik nodig om dit proces te kunnen coachen en om los te kunnen laten?

Make it happen!

Posted on 18 november 2016 by ankelee

Na de CES reis van Resi in 2015 was ze enorm enthousiast over de CES scholen en de 10 principes. Dit jaar samen (BFF) op reis om bezoeken te brengen aan verschillende Essential Schools. De CES scholen zijn een inspirerende omgeving voor ons beiden. Zoveel mooie dingen en wat nemen we mee naar school terug? Het liefst allemaal, maar dat is teveel. Of niet? Wat moet je doen als je alles mee naar huis wilt nemen, de inspiratie voelt borrelen en de bevlogenheid in hoge mate aanwezig is?
Een blik naar elkaar en we dachten hetzelfde: we starten onze eigen CES klas! Dit raakt zo de kern van waar wij voor staan. Deze kans grijpen we met beide handen aan voor onszelf, voor de kinderen en ouders. Na een korte afstemming met Sandra de daad bij het woord gevoegd. De adrenaline en bevlogenheid giert door ons lijf, liever vandaag dan morgen! De eerste ruwe krabbels zijn een feit en het doel is bepaald: in augustus 2017 gaan we van start met een CES klas.

De periode tot augustus gebruiken we om mooie plannen en ideeën concreet te maken en uit te werken. Gaaf dat een College van Bestuur hier in mee denkt en ons het vertrouwen geeft dat we dit kunnen en de ruimte geeft om het mogelijk te maken.

Resi en Anke

Cameron

Posted on 17 november 2016 by ankelee

Een school met een visie van vier woorden: ‘be kind, work hard’. Met een onderliggende missie: ‘we learn children to be good people’. Op deze school is het belangrijk om goede dingen die je ziet te benoemen.

Een kijkje in groep 5…. Een klas waar een rustgevende en veilige sfeer hangt. Respect en positiviteit voeren de boventoon. Twee studenten van 14 jaar zijn in de groep. Hun leraar is er niet dus zij worden verdeeld over de groepen, ze zijn vandaag de helpers van de leerkracht.
Een van de jongens maakt oogcontact, maar durft (nog) niets te zeggen. Ik vraag hem wat hij aan het doen is. Hij is een project aan het uitwerken van een boek wat hij gelezen heeft. Een slimme jongen met een open en toegankelijke uitstraling en ogen die lachen. Hij legt me uit waarom de juf op een bepaalde manier reageert en handelt. Deze jongen ziet en weet veel, ook al denkt hij soms zelf van niet. Hoe hij reageert op jongere kinderen, op leeftijdsgenoten en leerkrachten, met een zachte stem zijn punt maken. Complimenten geven en oprecht in ontvangst nemen, dankbaar zijn. Het raakt me omdat ik het vaak moeilijk vind om complimenten te ontvangen. Hij vertelt me dat hij gaat verhuizen en naar een andere school moet. Terwijl hij deze leraren zo lief vindt en deze school een fijne plek is om te zijn. Hij liet me niet los tijdens de lunch.

Na de lunch liep ik hem weer tegen het lijf. Ik vraag hem of hij me kan uitleggen waarom het zo fijn is hier. Zijn ogen begonnen te lachen; hard to explain, I’ll show you. Omdat hij zijn werk af had en hij goed gedrag had laten zien, kreeg hij ‘free time’, ‘be kind, work hard’. Hij gaf me een rondleiding en vertelde over zijn passie muziek. Hij speelde een stuk op een gitaar voor me in het muzieklokaal, klein en ontroerend, de tranen stonden in m’n ogen. Hij vertelde me over zijn angst om op het podium te staan, kwetsbaar. Toen we zijn klas in liepen vroeg ik hem wat er op het bord hing. Hij begon prachtig te vertellen, totdat hij zag dat er een leraar in het lokaal zat. Hij klapte dicht en vroeg de leraar om het aan me uit te leggen. Een leraar die hem een steuntje gaf het toch zelf te vertellen. En wat kon hij dit, ongelofelijk. Hij vertelde me later dat dit een voorbeeld was waarom hij niet op het podium wil. Een geweldige tour met een fantastische gids.

Cameron, jij hebt me laten ervaren waar de school voor staat, je bent een natuurlijke leider die het beste uit mensen kan halen. Ook al sta je niet graag op een podium, voor mij sta je op een voetstuk. Dank je wel voor de mooie dag. Je hebt me geraakt, ik wens jou het allerbeste. Be kind, work hard en dan kom jij er wel.

Een verhaal heeft altijd twee kanten

Posted on 16 november 2016 by ankelee

Groep 6… Voorlezen over de Taliban en de rol van Bin Laden hierin.

Vragen tijdens het voorlezen die een leerkracht meegeeft aan de kinderen ter overdenking. Waarom is deze man bij een grote groep mensen zo geliefd? Waar vechten deze mensen voor?
In New York kinderen leren dat een verhaal altijd twee kanten heeft. Kinderen leven zich in, in een man en volk waar ze zich niet mee identificeren. Waarschijnlijk heeft elke familiein New York een familielid of vriend verloren op 9/11. Dit gesprek durven aangaan met kinderen, in deze tijd en op deze plek, heeft me diep geraakt. Als leerkracht voor de groep staan en het aandurven om geen oordeel te hebben. Als leerkracht hoge verwachtingen hebben van kinderen en er op vertrouwen dat kinderen zich kunnen inleven in een ander, een ander die iets naleeft waar je niet achter staat.

Op deze school worden niet zomaar lessen gegeven, maar lessons for life. Ik ben er heilig van overtuigd dat mensen die deel uitmaken van de community op Castle Bridge rijke wereldburgers zijn waar veel mensen van kunnen leren: de confrontatie aangaan door het voeren van een gesprek. A tone of decency and trust.

Bevlogen sherpa’s

Posted on 14 november 2016 by ankelee

Het eerste schoolbezoek in New York is een feit. Op onderzoek uit hoe leerkrachten tijd creëeren voor het individuele kind, laten weten dat je op dat moment 100% aanwezig bent voor hem of haar.

Het antwoord is een stuk simpeler dan ik dacht, althans op het eerste gezicht…

Leerkrachten hier faciliteren. Kinderen vertellen welke richting ze op willen en leerkrachten faciliteren de kinderen zodat ze op zoek gaan naar hun eigen weg. Faciliteren kinderen zodat iedereen zijn of haar eigen top kan bereiken. Het zijn in principe veredelde sherpa’s, ze sjouwen, ze helpen en ze geven, waar nodig, richting. Ze zorgen dat kinderen hun individuele eindpunt bereiken, ieder kind op zijn manier. Vooral door goed te kijken naar kinderen, zien wat ze op dat moment nodig hebben. Deze sherpa’s zijn kunstenaars in het stellen van vragen. Nemen niet snel genoegen, ze vragen door en zijn een ‘critical friend’ voor de kinderen.

En wat opvalt is de bevlogenheid en het hart voor kinderen bij deze sherpa’s. Deze quote hoorde ik vandaag en past voor mij helemaal bij mijn beleving van deze dag op deze school: ‘no matter what happens in the world, in here we take care of eachother’. Dit proef je door de hele school en is waarschijnlijk na de afgelopen verkiezingen nog meer aanwezig.

CES bij het ontbijt

Posted on 12 november 2016 by Resi van der Coer

Donderdag zijn Ingrid en ik aangekomen in de overweldigende stad New York. We hebben een prima reis gehad en zijn warm ontvangen door Sandra en Robbert. We hebben het volgehouden tot 22.30 uur en daarna moe maar voldaan het bed ingerold.

De volgende ochtend natuurlijk véél te vroeg wakker! Het tijdverschil is goed voelbaar…tsjonge..
Rustig opgestaan en daarna naar buiten voor het ontbijt. Links en rechts van het hotel kun je terecht voor een ontbijt. We gingen rechts naar binnen en werden meteen vriendelijk ontvangen door een medewerkster. Ze prees ons haar ‘fantastic muffins’ aan die we toch ècht moesten proeven. Ze had twee verschillende smaken: ‘they are amazing’ en ‘you should try them both!’ zei ze. Nou, dat hoefde ze geen twee keer te zeggen. Het was haar taak om de muffins bij elke klant die binnenkwam te promoten en de mensen zover te krijgen dat ze wilden proeven. Aan haar hele houding en gedrag kon ik aflezen dat ze erg berokken was op haar taak en deze voerde ze met opperste toewijding en concentratie uit. Ze hield in de gaten wie binnenkwam, bracht haar muffins aan de man/vrouw, drong niet aan en zag bij wie ze wel of geen kans maakte. Ondertussen hield ze in de gaten of de klanten die zaten te ontbijten het naar hun zin hadden, een soort van wakend oog over de zaak. Maar vooral was ze gericht op de mensen die binnen kwamen en het verleiden tot proeven.
De muffins raakten al snel op en moesten worden aangevuld. Dat was de taak van een collega. Deze jongen kwam haar helpen. Hij zette de nieuwe lege cups neer, sneed de muffins in stukjes en vulde de cups hiermee. Samen kletsten en lachten de jongen en het meisje en werd er een beetje heen en weer geflirt. Maar ondertussen bleven ze gefocust op de ene taak die van belang was: muffins aan de man brengen, niet opdringen, vriendelijk blijven en zorgen dat je voorraad hebt.

Ik herkende hierin bij m’n koffie met croissantje,
Commitment voor je werk: wat je ook doet, doe het met toewijding!
A tone of decency and trust; stel je respectvol op en sta voor je zaak! Heb er vertrouwen in dat je een goed product verkoopt (dat je goed onderwijs maakt), dan komen de mensen vanzelf.
Less is more: richt je op je primaire taak, hou focus!

In dit alles kan ik de relatie leggen naar mijn werk. Hoe mooi om dit te zien. Ik werk vanuit mijn passie en betrokkenheid, vertrouwen hebben in mezelf en de mensen om mij heen en focus hebben/houden. De 10 principes richten zich niet alleen op het onderwijs, ze zijn een levenswijze. De kunst is om ze overal in te herkennen en toe te passen en dit is meteen voor mij ook een hele grote uitdaging!

Onze collega’s zitten in het vliegtuig en zijn onderweg naar ons. We gaan ze warm ontvangen en er samen een mooie week van maken. ZININ!

En natuurlijk wilden we bij het weggaan HEEL graag nòg ’n stukje proeven!

Voorbereiden

Posted on 7 november 2016 by Resi van der Coer

Vandaag nog eens nagedacht en gemijmerd over de Master Track (Kick off voor leernetwerk startende leerkrachten) die we met de startende leerkrachten van OOG hebben gedaan in oktober. Een groep van 12 jonge enthousiaste leerkrachten die, zonder veel voorbereiding en kennis van wat er zou gaan komen, samen op pad gingen, het ongewisse tegemoet. Wat gaan we doen? Waar gaan we naartoe? Wat is de bedoeling? Waar zal ik overnachten? Hoe kom ik van het station in Tilburg (dat was wat ze wisten: zorg ervoor dat je om 15.00 uur met je rugzak op het station in Tilburg bent) naar…..? Bestemming onbekend!
Dus….wat/hoe kun je jezelf dan voorbereiden als je niks weet…dat op zich is al enorm loslaten en vertrouwen hebben…..zo knap!

Deze reis start anders. De groep is wel voorbereid. Heeft info over reis en dagprogramma. Mensen weten waar ze zullen overnachten en wat ze ongeveer kunnen verwachten. En toch….is het spannend. Want het is onbekend (voor de meesten). Sowieso is NY al spannend en daarnaast zijn mensen erg benieuwd naar wat ze zullen gaan zien op de scholen. Iedereen heeft het boek van Rikie gelezen en informatie van Edith ontvangen over de scholen.

Ook ik ben me aan het voorbereiden op deze reis naar NY en Boston. Langzaamaan spullen aan het pakken, laatste dingetjes aanschaffen en regelen.
Er zindert een gezonde spanning in mijn lijf. Op stap gaan met een groep van 19 onderwijsmensen….ja, dag best een hele uitdaging.

Sandra gaf me mooie feedback op mijn leervraag, met een zin die me bezig blijft houden: Ga es kijken naar factoren die vertrouwen in jezelf versterken.

Ik weet dat ik alles gedaan heb (samen met Ingrid en Edith) om goed voorbereid op reis te gaan. Verder is het aan de mensen zelf om er een waardevolle reis van te maken. Tijdens de reis zal ik mezelf voor de volle 100 % inzetten om een goede bijdrage te leveren, verder is het aan de mensen zelf om eruit te halen wat erin zit.
Dat vertrouwen haal ik uit mezelf (met dank aan Sandra ‘welke factoren versterken het vertrouwen in jezelf?) en maakt dat ik de verantwoordelijkheid voor het leerproces van de ander ook bij de ander kan laten. Omdat het samen reflecteren mijn rol/bijdrage zal zijn, zal het volgen van mijn eigen leerproces tijdens deze reis vooral in dienst staan van de ander(en). Ik zal vooral gericht zijn op de ander en hem/haar vooral ook zijn/haar proces gunnen. En daarmee zal ik zelf ook regelmatig in spiegel kijken, simpelweg omdat ik door te investeren in de ander altijd iets terug krijg dat mij ook weer aan het denken zet en verder brengt. Samen mooie gesprekken voeren, reflecteren op dat wat we meemaken…..hoe gaaf is dat!!

Ik heb er enorm veel zin in!

Leervragen Anke v.d. Lee

Posted on 28 september 2016 by ankelee

Drie leervragen waar ik in New York en Boston mee aan de slag ga:

* How can I learn to ask the right questions on the right time to stimulate children in their thinking proces and acitivate and stimulate them? Are teachers train each other? Or is there a training program or special education for teachers? I hope I have the opportunity to see a conversation between a teacher and a student. I want to find out which skills I need to become such an excellent coach.

* What does it look like when a teacher is 100% in the moment when he’s talking to a child? Which skills do I have do develop? Are teachers coaching each other on this point?

* Commitment to the entire school: what is my part to make trust en respect a naturalness inside the school? What does this mean for me? Which skills do I have to develop?