Categorie archief: Leeuwerik / Meent

Ik hou van alle mensen – mijn hart is écht zo groot

Posted on by
2

De 2e dag vol verwachting naar The Neighborhoodschool. Wat een verschil met de school van gister, maar ook overeenkomsten. Overeenkomsten waarvan ik me oprecht afvraag hoe ik die “thuis”  (op de scholen waar ik leiding aan geef) kan overbrengen. Mijn ongetwijfeld bloemrijke en enthousiaste verhalen kunnen nooit het gevoel overbrengen dat mij vandaag bekruipt. Dat wat ik in de houding van de leerkrachten en kinderen zie, hoor maar vooral VOEL…… In elke vezel van mijn lijf (en dat zijn er nogal wat J)

Alles straalt een rust, diep respect en groot vertrouwen uit voor en in de medemens. Maar ook respect voor de materialen en de omgeving. Alles doet ertoe en is van belang voor het groter geheel. De tijd gaat anders op deze CES school. Heel, heel veel tijd wordt er genomen voor gesprekken met kinderen. Gesprekken met kinderen tijdens gezamenlijke meetings, maar ook de gesprekken tussendoor. De gesprekken met de kinderen, elkaar en de ouders zijn zinvol en mogen tijd kosten.

De leerkrachten weten wie hun kinderen zijn, sociaal, emotioneel, creatief, in de omgang met elkaar, maar ook over het wel en wee van het gezin waaruit het kind komt. Natuurkijk kennen zij ook de stand van zaken met betrekking tot de cognitieve ontwikkeling, maar die staat zeker niet apart of voorop. Het kind in zijn/haar omgeving wordt gekend. Van elk kind wordt gehouden. Om het kind echt te kennen zijn de leerkrachten voortdurend bezig met observeren, voeren van gesprekken met kinderen met en zonder hun ouders. Alles, maar dan ook alles gebeurt in samenwerking met een ander en iedereen (kinderen-ouders-leerkrachten-bezoekers) is bereid om elkaar te helpen en feedback te geven die de ander doet groeien. Overal zie en hoor ik het benoemen van gewenst gedrag en een welgemeend dank je wel daarvoor.

De ouders die we ontmoeten spreken met respect en diepe bewondering over de school en de leerkrachten. Zij voelen een grote betrokkenheid bij de school. Ieder doet wat in zijn/haar vermogen ligt om de school te ondersteunen.

Natuurlijk zie ik ook verschillen tussen diverse leerkrachten. Want hoe mooi je visie ook is; het staat of hangt met de leerkracht die coach is van de groep. De een beheerst het stellen van open vragen en doorvragen uitstekend terwijl de ander daar nog wel een stap in heeft te maken. De een weet kinderen te motiveren om subliem te reflecteren, terwijl de reflecties bij de andere leerkracht nog veel verbeterd kunnen worden. De een laat de kinderen een plan bedenken voor projecttime en zich daaraan houden, terwijl de ander het vanzelf laat komen…. En dat MAG allemaal!

Ook het digitale portfolio van het kind is met de grootste zorg samengesteld. Werk van kinderen wordt verzameld. De vooruitgang wordt in het verzamelde werk en de daaraan gekoppelde gesprekken zichtbaar gemaakt. Geen testen of toetsen. Want een test kan het leren van kinderen niet verbeteren…. Dus is het onnodig om die te doen. Het leren van kinderen wordt verbeterd door de voortdurende aandacht en feedback die het kind krijgt van zijn leerkracht of klasgenoten. De aandacht en liefde die het kind voelt in deze omgeving doet hem/haar groeien…… elke dag een heel klein beetje. Ik word er stil van.

Zonder oordeel kijken en luisteren

Posted on by
1

CPE
Mijn eerste bezoek aan de Central Park East elemantary school. (CPE school). Gister nog even mijn “boodschappenlijstje” ingevuld om mezelf in het kijken te structureren, nog even gegoogeld naar de school, achtergrond informatie gelezen en dan laat het maar komen! Terugkijkend op deze bijzondere dag kan ik concluderen dat ik totaal niet voorbereid was op wat ik te zien zou krijgen. Ik ging met een aantal vragen dit bezoek in en ben met enkele antwoorden teruggekomen en met nog meer vragen dan ik al had. Ik heb erg mooie dingen gezien, maar ook dingen waar ik toch wel kritisch over ben. Ik neem me dan ook voor om aan die laatste in het bezoek aan de volgende scholen extra aandacht te besteden, voordat ik mijn mening vorm.
Dat raakt ook meteen een van de mooie dingen die ik vandaag gezien heb.

De kinderen hebben na election day met elkaar gesproken over de uitkomst daarvan. De kinderen waren verbaasd, geschokt en ongerust. Alle kinderen gingen aan de slag met het schrijven van een brief aan de president. “Dear MR. Trump”, was de aanhef van elke brief. In de brief beschreven de kinderen wie ze waren, waar ze vandaan kwamen en wat ze graag deden. Ook gaven ze aan waar zij zich zorgen over maakten en wat ze hoopten dat Trump ermee zou doen, nu hij president was. In groepjes lieten de kinderen de brieven aan elkaar lezen en gaven zij verbetersuggesties aan hun klasgenootjes. De verbetersuggesties werden toegepast in de uiteindelijke brief. In het kringgesprek wat daarop volgde mochten enkele kinderen hun brieven met elkaar delen. De dingen waar de kinderen zich zorgen over maakten waren onder andere:
     Het jaagbeleid en de gevolgen daarvan op de natuurlijke habitat van dieren
     De prijzen van gas en private schools
Het daklozen probleem
De muur om Mexico
Al snel kwam het gesprek op elkaar helpen en erbij horen. Eunice hoorde elke leerling aan en liet elk argument in zijn waarde. Voor elk argument werd bedankt.

De stelling werd:
“Als een land in nood is help je dan of moeten zij het zelf maar oplossen. Is het hun probleem?”

Heel snel werd deze stelling gekoppeld aan de belevingswereld van de kinderen. Stel dat in deze school elk klaslokaal een land was en er is een overstroming in één van de lokalen. Help je dan of moeten zij het zelf maar oplossen. Is het hun probleem? De meningen waren verdeeld. Voor en tegenstanders in de groep. Voor elk argument werd bedankt en elk standpunt werd in zijn waarde gelaten. Weer werd de situatie wat aangescherpt. Stel dat de overstroming in één van de lokalen al 4 dagen aan de gang in. Het water blijft maar lopen. Help je dan of moeten zij het zelf maar oplossen. Is het hun probleem? De meningen gingen (bijna unaniem) langzaam aan naar het groepsstandpunt:
                                     “Als je in de mogelijkheid bent om te helpen, dan doe je dat!”

Zo denk ik dan….. dat heb je mooi gedaan Eunice!

En dan gebeurt het wonderlijke, het tonen van meesterschap. Eunice geeft aan dat ze morgen het tegenargument zal inbrengen, waarover de groep dan ook zal discussiëren. De kinderen kiezen pas daarna welke standpunt voor hen persoonlijk het meest zinvol/goed is.

Terugkijkend naar de CESprincipes zie ik er hier toch wel veel van terug. En dat in één les
1.       Learning to use one’s mind wel
2.       Less is more, depth over coverage
3.       Student as worker, teacher as coach
4.       Demonstration of mastery
5.       A tone of decency and trust
6.       Democracy and equity

Wat betekent deze les nu voor mij?
* Vandaag vorm ik niet meteen mijn mening!
* Ik kijk (de komende dagen) mijn ogen uit, leg mijn oor te luisteren, bekijk de dingen van
meerdere kanten en vind er pas dan iets van.
* En ik doe dat zonder oordeel
* Is dat geen mooie opbrengst voor vandaag?

 

 

Leervraag 3: Over vertrouwen en respect

Posted on by
3

Hoe kan ik ervoor zorgen dat er op onze school en in mijn team ECHT gewerkt wordt vanuit vertrouwen hebben in, en respect hebben voor elkaar?

Deze waarden staan voor iedereen hoog in het vaandel.
Dat zeggen we tenminste altijd!
Ze doen het ook zo goed op papier hè?

Maar in de dagelijkse praktijk houden we (houd ik) toch graag een slag om de arm en is  vertrouwen niet altijd vanzelfsprekend. Vertrouwen hebben betekent soms ook je (mijn) neus stoten of accepteren dat dingen anders gaan dan ik ze had bedacht. En als het anders gaat dan ik had bedacht, voelt dat dan ook OK?
Als dat niet zo voelt, wat kan ik dan doen om mijn gevoel te veranderen?

Vol vertrouwen zijn betekent voor mij ook bereid zijn om mijn neus te stoten en niet op voorhand allerhande zekerheden inbouwen. Vertrouwen hebben …. en …. daar ie weer … LOSLATEN…. Maar ook genieten als het vertrouwen dat je geeft dankbaar wordt gebruikt.  

Kan en mag ik dan ook geleidelijk aan beginnen met loslaten….
Ik word er anders zelf zo zenuwachtig van 🙂

Leervraag 2

Posted on by
2

Hoe kan ik ervoor zorgen dat leraren nog gedifferentieerder omgaan met de verschillende kinderen in hun klas?

Als leren en lesgeven persoonlijk is en leraren én leerlingen eigenaar zijn…. Wat moet ik als schoolleider dan vooral NIET DOEN en WEL LOSLATEN?  Hoe vind ik de balans tussen sturen, in control zijn en eigenaarschap daar laten waar het hoort? Wellicht is/wordt dit de grootste uitdaging. Ook het leren van leraren is persoonlijk.

Start spreading the news

Posted on by
2

Nog 4 dagen
Dan staan we klaar voor vertrek naar NYC.
Eerst een weekje vakantie en de stad verkennen, daarna de overgang in de studiereis met een twintigtal collega’s van Stichting OOG en het SKBO in de studiegroep SKBOOG goes USA. We gaan een 5 tal CES scholen bezoeken en leren over de invulling van de CES principes op deze scholen.

De grootste uitdaging en vraag die ik graag beantwoord wil krijgen in deze week is:
“Wat doen de schoolbezoeken met mij persoonlijk en met mij als schoolleider van 3 scholen?” Is dat überhaupt wel los te zien van elkaar?
Je neemt jezelf immers overal naar toe.

Ik verheug me enorm op deze bijzondere reis en vind het ook erg spannend.
Helemaal buiten mijn comfortzone in a  City that never sleeps.
Ja…. daar gaat ie bijna. Go for it!