Gewoon goed is goed genoeg

Zo, dat zijn al twee mantra’s die ik in mijn koffertje ga stoppen. ‘New York’ begint eindelijk meer te leven. Na de aanvankelijke euforie, kwam de angst. En het oordeel. Nou ja, eerst het oordeel: alle andere deelnemers zijn natúúrlijk veel wereldwijzer en bereisder, weten allemaal waar ze het over hebben, weten al precies waar ze naar toe willen en bla bla bla. Help!

Reset.

Het verlangen: het onderwijs aan de andere kant van de wereld ontdekken. Ontdekken wat ik mee kan nemen voor mijn juffenbagage om een SuperCoach te worden. Meer leren over projecttime: hoe ziet dat er nou in de praktijk uit? Waar en hoe zie ik die tien principes terug? Wat zijn goede leervragen die je stelt als een coach? Hoe leer je de juiste vragen stellen? Is het te plannen? Zal ik ooit die SuperCoach worden? Vragen, vragen, vragen…

Reset

Ontdekken wat ik mee kan nemen om het beste uit mezelf te halen om het beste uit de kinderen te kunnen halen. Zonder oordeel. Met een open mind. En goed is gewoon goed.

Ben er klaar voor. (Denk ik.)