Een vol hoofd van alles wat ik zie en hoor, dikke enkels van al het lopen en een hoop onzekerheid en getwijfel. Dat is een deel van de opbrengst tot nu toe.
Die dikke enkels zijn over een paar dagen wel over. Dat volle hoofd, onzekerheid en getwijfel hoop ik niet. Ik kan prima onzeker zijn en gewoon gaan. Ik hoef niet op alles een antwoord te hebben. Getwijfel is een onderdeel van “blijven nadenken”, dat schreef ik al eerder in een van mijn vorige blogs. José zei vandaag: “if a thought is killed, the murderer is definitely a conclusion”. Dus twijfel is juist mooi denk ik. Dan sta je open voor andere ideeen.
Een van de andere ideeen die ik hier zie: kinderen liggen op kleden, hangen op tafels, zitten op niet passende stoeltjes (volgens Nederlandse ergonomische normen) en zelfs op omgekeerde emmers. Echt leraren in Nederland: wij mogen na dit gezien te hebben nooit meer zeuren over oud meubilair!
Mijn twijfel: op mijn school begint een manier van werken aan de concentratie en werkhouding van kinderen aan te slaan, Taakspel heet het. Binnengekomen via een ambulant begeleider, wetenschappelijk bewezen resultaat en inmiddels uitgevoerd door 2 klassen op mijn school. Het resultaat is er. Er is echt meer rust in die klassen. Werkhouding is objectief gemeten echt verbeterd en het verspreidt zich verder door de school. Leraren enthousiast, veel kinderen ook.
Maar nu de maar, de twijfel… deze manier van werken gaat onder andere uit van recht zitten op je stoel. Stoel op 4 poten, 2 benen aan de grond. Niks liggen op een kleed, hangen in een zitzak of zitten op een emmer. Staat er haaks op zelfs. En hier wordt gezegd dat kinderen zelf hun plek mogen kiezen, daar zelf eigenaarschap en verantwoordelijkheid in hebben.
En dan… Wat is nu dan wat ik daarin zou willen? Ik zie dat voor veel kinderen de geboden structuur van Taakspel houvast geeft en gedragsverwachtingen concreet aangeeft. Fijn voor veel leerlingen. Maar geen eigenaarschap. En dan denk ik aan een leerling uit groep 8 van vorig jaar, die zou doodongelukkig geworden zijn van dit systeem. Die had juist die flexibiliteit nodig om zelf te mogen kiezen. Wanneer doe je het nu goed?
Stoel versus vloerkleed. Structuur versus openheid. Wat is beter? En voor wie dan? Leerkracht of kind? Groep of individu?
Een mooie twijfel waar ik echt nog tijd voor nodig heb om daar een mening over te vormen. En die ga ik ook pakken. En daar ga ik mijn team in meenemen. Wie weet vinden we “the conclusion”. Hoop alleen wel dat we ondertussen geen gedachten vermoorden, maar weer komen met nieuwe vragen.
SAAMgoesUSA 
Wat te denken van een combinatie Judith? En En als je jouw twijfel nou een gewoon bespreekt met de kinderen in je groep: zij hebben antwoorden! En misschien ook nieuwe twijfels 😜
Mooi te lezen.
Misschien is het zoeken naar een goede balans? Dus periodes van onderuitgezakt leren en lezen afwisselen met periodes van actief zitten en werken. Fijne tijd!
eens met Edith. Bespreek je twijfels, met de kinderen en met collega’s en met ouders als je wil. Kijk eens wat er dan gebeurt en hoe je daarmee verder komt.
Beste Judith,
Wat een mooie twijfel! Door te twijfelen en vragen te stellen blijf je leren. Tijdens onze bezoeken krijg je zoveel mooie vragen. De kunst is om de vragen er te laten zijn. Welke vragen wil je meenemen naar Nederland?
“if a thought is killed, the murderer is definitely a conclusion”.
Hoi Judith,
Ik snap je twijfel. Ik heb zelf met taakspel gewerkt en ik heb zelf gezien en ervaren wat het doet als kinderen zelf een plek mogen kiezen. De kinderen in mijn klas konden heel goed aangeven waar ze het liefst wilde werken en waarom! Maak het bespreekbaar…. Succes en geniet nog de laatste dagen.
Laten we hier samen nog eens over bomen Judith. Ik snap jouw twijfel! Dat was ook mijn twijfel toen ik hoorde van de manier van werken van Taakspel. Niet dat het verkeerd is maar je dient je altijd af te vragen wat het uiteindelijke resultaat is voor de kinderen.
Ik ben heel eerlijk gezegd blij met jouw twijfel Judith. Fijn dat je het daardoor bespreekbaar maakt.