Met een hoofd vol ideeën en herinneringen kwam ik gisteren weer aan in Amsterdam. Prachtige scholen bezocht en mensen gezien. Het zien van de relatie en sfeer waarin onze Amerikaanse collega’s werken met kinderen is op basis van gelijkheid. Gelijkheid als mens, dit heeft niets met je functie te maken. Het voeren van gesprekken en de juiste vragen stellen is een essentieel om jezelf en de ander in ontwikkeling te brengen.
Ik heb hele mooie gesprekken mogen voeren met de principals van de scholen die we hebben bezocht. Bevlogen mensen die vanuit hun hart werken, maar ook duidelijk de principes van CES uitdragen. Less is more is me heel erg bijgebleven. Ik heb scholen gezien zonder methodes en met heel weinig hulpmiddelen. Het leerproces van het kind  staat centraal en de leerling is eigenaar van zijn eigen leerproces. Leerkrachten en ook principals geven sturing door de juiste vragen te stellen. Hoe mooi zou het zijn als wij dit ook door kunnen voeren. Geen toetsen, maar uitgaan van de kerndoelen die we moeten behalen. Een portfolio waarin een kind laat zien wat hij of zij geleerd heeft en hoe zijn/haar ontwikkeling is. Een groeiverslag van de leerkracht. Zoveel mooie onderwijskundige dingen. Ik werd er helemaal enthousiast van. MAAR veranderingen kun je niet alleen en wat ik mij vooral duidelijk werd is de ces regel Depth over couverage. Laten we vooral niet te snel gaan maar dat het voor ons ook een mooi geleidelijk proces mag zijn waarin we kinderen leerkrachten en ouders samen het proces vormen.
Tjonge wat heb ik veel te vertellen en meegemaakt. Ik kan er over blijven praten en in mijn hoofd zal de verwarring zeker nog een tijdje  hoogtij vieren.  Het was een prachtige reis en hiervoor wil ik Martijn, Ingrid, Sandra, maar ook alle lieve inspirerende medereizigers bedanken.
Ik heb er ontzettend van genoten en hoop jullie snel weer te zien.
Judith