Er ontstond vandaag een gesprek tussen onze groep en de leerkrachten op deze school. Een gesprek wat precies aansluit bij hetgeen wat mij deze dagen bezig houd. In het gesprek werd duidelijk dat ook Mission Hill tegen dingen aanloopt. Op dit moment zitten zij in zwaar weer ten opzichte van de inspectie hier in Amerika. Ze behalen niet de resultaten die van hen verwacht worden vanuit inspectie. De inspectie vraagt dus wat van hen. Ze horen dat aan, maar blijven staan wat voor wat zij belangrijk vinden en laten bovenstaand feit daar niets aan veranderen. Door te laten zien wie ze als school zijn en te beargumenteren waarom ze de dingen doen zoals ze ze doen.

Ik merk dat ik in bepaalde opzichten verloren ben wat ik als leerkracht belangrijk vind en vooral terug val in de dingen die zouden ‘moeten’ of ‘belangrijker’ zouden zijn. Werkgroepen, administratie, resultaten van cito etcetera. Hoe komt dat toch? Ik krijg de vrijheid en ruimte op mijn school om mijn eigen leerkrachtenhart te tonen. En toch verlies ik mezelf steeds opnieuw in hetgeen wat ik niet het belangrijkste vind. Dit raakt me echt! 

Ik moet blijven bij mijn gevoel. De focus ECHT blijven houden op mezelf en de kinderen die ik elke dag voor me heb. Dat echt op nummer 1 zetten en vooral blijven houden. Werken vanuit het vertrouwen in mezelf en niet vanuit de angst om bepaalde resultaten niet te halen. Rondom een cito of welke werkgroep/vakgroep dan ook. Ik weet wat elk kind nodig heeft, ik weet wat ik ze wil leren, ik weet wat ik ze als leerkracht kan bieden en ik weet dat ik me hier rondom kan verantwoorden. Wanneer ik volledig vertrouw op mezelf kan ik mijn vertrouwen in de kinderen pas echt laten zien!