Castle Bridge

Het is maandagochtend. Na het ontbijt wandelen we rustig naar de subway. We zoeken de blauwe lijn uptown. Catle Bridge is ons doel vandaag. Een school gelegen in Harlem. Na een minuut of twintig arriveren we bij de school. We worden vriendelijk ontvangen door Jose. In een ruimte waar alle kinderen samenkomen deze ochtend krijgen wij ook een plekje. De school start elke ochtend met een half uur samenzang. Zo ook vandaag. De kinderen, meer dan tweehonderd, nemen rustig plaats op een bankje. Ook ouders zijn er. Zij zitten of staan een stukje van de kinderen vandaan. De sfeer is er een van rust en respect. De muziekjuf opent de muziek op haar keyboard. De principal ondersteunt de muziek met haar gitaar. Samen met de kinderen wordt een half uur gezongen. Gezongen in een atmosfeer van respect voor elkaar. Na ongeveer een half uur zet de muziekjuf in voor het laatste liedje. De kinderen zingen mee. Terwijl ze hun plaats verlaten en richting de eigen leerkracht gaan blijven ze zingen. Wat een sfeer. Ik zou zeggen unique. Ik word geraakt door deze manier van samenkomen. Op onze school moeten we vaak moeite doen om de juiste sfeer te blijven behouden. Hier lijkt dat een vanzelfsprekendheid. Commitment to the entire school. Prachtig. Ik heb het hierover met een leerkracht in de klas. Want ik zie dit ook terug in de omgang met elkaar in de klas. Wanneer we dit belanrijk vinden voor ons onderwijs moet dit de fundering zijn van onze school. Commitment to the entire school. Dit is het cement tussen de stenen. Dit is het cement tussen de verschillende vakken die we hebben. Ik heb een goal te pakken voor onze school. Wat zou het mooi zijn om dit commitment ook op onze school als goal te pakken. Ik ga het voor stellen. Aan de slag er mee. Maar nu nog even pitten want het was een lange dag met veel indrukken.