Het eerste schoolbezoek in New York is een feit. Op onderzoek uit hoe leerkrachten tijd creëeren voor het individuele kind, laten weten dat je op dat moment 100% aanwezig bent voor hem of haar.

Het antwoord is een stuk simpeler dan ik dacht, althans op het eerste gezicht…

Leerkrachten hier faciliteren. Kinderen vertellen welke richting ze op willen en leerkrachten faciliteren de kinderen zodat ze op zoek gaan naar hun eigen weg. Faciliteren kinderen zodat iedereen zijn of haar eigen top kan bereiken. Het zijn in principe veredelde sherpa’s, ze sjouwen, ze helpen en ze geven, waar nodig, richting. Ze zorgen dat kinderen hun individuele eindpunt bereiken, ieder  kind op zijn manier. Vooral door goed te kijken naar kinderen, zien wat ze op dat moment nodig hebben. Deze sherpa’s zijn kunstenaars in het stellen van vragen. Nemen niet snel genoegen, ze vragen door en zijn een ‘critical friend’ voor de kinderen.

En wat opvalt is de bevlogenheid en het hart voor kinderen bij deze sherpa’s. Deze quote hoorde ik vandaag en past voor mij helemaal bij mijn beleving van deze dag op deze school: ‘no matter what happens in the world, in here we take care of eachother’. Dit proef je door de hele school en is waarschijnlijk na de afgelopen verkiezingen nog meer aanwezig.