Wat heeft zich laten vinden?
Met drie leervragen ging ik vol verwachting naar de scholen in New York en Boston.
1. Hoe realiseren leerlingen, ouders en het team hoge betrokkenheid?
2. Wat is nodig voor hoge leeropbrengsten?
3. Hoe maakt het team gezamenlijk onderwijs met 😊❤️👐?

Intens beleefde ik de vier dagen op de scholen. Wat een inspiratie en voorbeelden.
De belangrijkste vondsten waren:
– Er is een toon van beleefdheid en vertrouwen, die zich richt op samen leren en op de gemeenschap. Wat doe ik voor de ander? Wat draag ik bij aan de groep?
– In veel klassen zagen we meerdere begeleiders, zowel professionals als begeleiding door ouders en/of de gemeenschap van kinderen op school. De leerlingaantallen per groep zijn doorgaans kleiner, waardoor er ruimte en aandacht voor begeleiding per kind is. Hierdoor wordt passend onderwijs mogelijk gemaakt.
– Onderwijs, dat start vanuit een kring zittend op de grond, waarbij activerende werkvormen gebruikt worden en zo wordt er veel spelenderwijs en van elkaar geleerd.
– Een ontmoeting met impact was het gesprek met de directeur van Mission Hill, Ayla Gavins.
Zij hield ons voor, dat de toets-cultuur eigenlijk geen wetenschappelijke basis kent en meer stuk maakt op school en bij kinderen, dan bijdraagt. Essentieler is te werken aan de talenten en vaardigheden die elk kind bezit en die je coachend als leerkracht mag laten ontluiken.
Inspirerend was ook de wijze, waarop ze tijd en ruimte nam en met aandacht onze vragen opschreef, samenvatte en de wijze waarop ze deze beantwoordde. Dit zorgde ervoor, dat je je als vragensteller gezien voelde in het feit, dat jij en je vraag er toe doet. Voor mij een voorbeeld in alle eenvoud hoe je oprecht uitgaat van de vraag van de ander en deze persoonlijk beantwoordt aan de leerling. Wat een energie er stroomt, als de vragensteller zich echt gezien en gehoord voelt!
– Fouten tijdens een oefening (mondeling of schriftelijk) worden niet direct verbeterd door leerkracht of medeleerlingen. We horen en zien van elkaar, hoe de werkwijze, uitspraak etc. is. Daardoor ontstaat verbetering, leren en ontwikkelen ‘als vanzelfsprekend’.
We zitten in het leerproces en oefenen. Kinderen vragen zelf de begeleiding, die ze nodig hebben, die je als leerkracht dan geeft. Gaandeweg worden we beter. Het is waardevol dat je als leerkracht een fout niet direct verbetert en daardoor vertrouwen en leervermogen van kinderen (en leerkrachten) niet ondermijnt (zie Spaanse les).
– De aandacht voor elkaar. Het komt ook terug in aandacht van het team voor elkaars zoeken en vinden. Dit is niet vrijblijvend: Op iedere school is er meerdere keren per week tijd om te delen en elkaar te motiveren om te ontwikkelen en beter te worden. Reflecteren op wat je doet, weet en deelt, is vanzelfsprekend en geeft ruimte voor veel leervermogen in de teams.
– Er wordt gestreefd naar een aantal duidelijke spelregels op school. Die vormen de gedeelde visie en die worden doorleefd. Ze zijn zichtbaar in school en komen bij de lessen en gesprekken terug. Bijvoorbeeld:
o Work hard – Be nice
o Listen, think and participate
– Samen leren met hoofd, hart en handen is vanzelfsprekend zichtbaar. Bijvoorbeeld in de stimulering van de creatieve, sociale denk- en onderzoekvaardigheden in het onderwijs . De essentie zit in het verdiepen in kunst, literatuur, muziek, beweging, wetenschap en techniek. Daarbij worden betekenisvolle vragen gesteld. Van hieruit leren kinderen lezen, rekenen, debatteren en zo vorm te geven om jezelf uit te drukken in taal, beweging en beeld.

Wat blijft wellicht ongrijpbaar?
Als ik terugkijk op de reis dan zie ik dat er een aantal dingen zijn, die ik los mag laten en mag toevertrouwen aan anderen (omdat het minimaal in mijn invloedssfeer ligt):
– Zorgen dat we met minder kinderen per klas en meer professionele assistentie kinderen kunnen begeleiden in hun leerproces. Hiervoor zijn keuzes van anderen nodig in het systeem van budgetverdeling, personeelsverdeling en tijdsinvestering.
– Zorgen dat ons hele team samen onderwijs maakt met hoofd, hart en handen en zich hierin blijft ontwikkelen en verbeteren. Dit is een primaire zorg die bij de directie ligt en waaraan ik een bijdrage kan leveren.

Hoe ga ik verder in mijn dagelijkse praktijk?
Waar ik voorlopig weinig aan kan veranderen:
– De beperkte ruimte in de klas (speelruimte en leerlingaantal).
– Het tekort aan beschikbare tijd van de professionele assistentie (onderwijsassistent, leerkracht of IB’er) in de groep. Dit uit zich m.n. in begeleiding in het kader van passend onderwijs en observatiemogelijkheden.
– Te weinig individuele begeleiding kunnen geven aan kinderen, die dit nodig hebben.

Na afloop reflecteren op elkaars werk, elkaars werk bespreken en meer woorden leren geven dan “Dat het mooi is” . Kinderen handvatten geven om een toelichting te leren geven op hun uitspraak.

In mijn onderwijs blijf ik ‘Samen leren met 😊❤️👐 ‘ zichtbaar maken en met de CES principes voeg ik daaraan toe:
o het stimuleren van de vragende, onderzoekende houding
o nog bewuster activerende werkvormen gebruiken, die samen en van elkaar leren bevorderen.
De ‘ habits of work’ en de ‘habits of mind’ als handvat voor mijn onderwijs inzetten. Dit vormt een mooie verdieping op het werken met het Deugdenproject.
Uitwisseling op SKBOniveau en daarbuiten om van elkaar te leren, hoe je de CESprincipes in de praktijk brengt, zoals bezoek aan De Fonkeling, inspiratiemiddagen ‘Het jonge kind’ op Pabo Nijmegen en bestuderen van http://www.essentieelleren.yurls.nl en http://www.criticialskills.yurls.nl

Info over mijn groep: http://deteugelaar-gr1-2b.blogspot.nl/ Daar is dit verslag ook te lezen met mogelijkheid om te klikken op de hyperlinks voor meer beeldinformatie😊.
Info over Samen leren met hoofd, hart en handen op De Teugelaar via Twitter @DeTeugelaar