Wederom een geweldig gevoel van rust en respect op de Neighborhood school! Kan het nog meer dan gisteren? Ja! Ik heb vandaag ervaren dat er nog meer rust in een school mogelijk is! Rust in de zin van: wederzijds respect, vertrouwen en een positieve benadering. Echt ‘a tone of decency and trust’ mogen ervaren! Wauw!

’s Middags ben ik in gesprek geraakt met de guidance counseler (begeleidingsadviseur) van de school. We hebben gesproken over wat ons bezig houdt en hoe beide (Amerikaanse en Nederlandse) systemen in elkaar zitten. Er is zeker verschil, maar er zijn ook tal van overeenkomsten! De manier waarop wij onze special needs kinderen begeleiden, verschilt daarin enorm! Waar ik gisteren vooral verbazing had over de ‘extra handen’, heb ik vandaag de ‘commitment to the entire school’ besproken, gezien en gevoeld. De extra handen in de groepen worden hier ingezet door collega’s, daar waar wij iemand van buitenaf laten komen om onze special needs kinderen te begeleiden. Weinig commitment dus… Maar wel van wezenlijk belang! De extra ondersteuning wordt hier preventief aangevraagd. In december moet worden aangegeven hoeveel kinderen een bepaalde expertise (logopedist, fysiotherapeut, e.d.) nodig hebben. Daar moeten ze dan het hele jaar hun ondersteuning uit halen. Dus niet eerst een diagnose voordat er extra ondersteuning geboden kan worden. Ieder kind heeft special needs, zij het in meer en mindere mate, zo redeneren zij en daar kan ik me volledig bij aansluiten!

Bij het afscheid heeft de guidance counseler me op het hart gedrukt, en dat zie en weet ik ook, dat we in Nederland heel veel goede dingen doen! Maar hetgeen ik van vandaag meeneem is de commitment! Daar valt voor de special needs kinderen nog wat in te behalen!