‘What happens when you look closely?’ Deze uitdagende vraag stond opgesteld in de ontdekhoek in een kleuterlokaal in Mission Hill. Er stond een mooie loep bij en leuke attributen. Ik zou deze ontdekhoek zo overzetten in mijn lokaal. Veel kleuters liepen de vraag voorbij maar bij mij bleef hij hangen. 

Dichtbij kijken en naar mezelf, dat heb ik veel gedaan tijdens deze studiereis. Het overheersende gevoel is dat ik goed bezig ben. Mijn gedrag als leerkracht is op veel vlakken te vergelijken met hier, bijna als vanzelfsprekend. Natúúrlijk zorg je voor een fijn gevoel in de groep, benader je kinderen positief, spreek je vertrouwen uit, stimuleer je ze tot nadenken en daag je uit. Geldt dat wel voor iedereen? 

Mijn hoge verwachtingen en ook wel teleurstellingen afgelopen week zeggen veel over mij als persoon. Ik miste het grote duidelijke leerpunt maar besef nu dat het op andere vlakken aanwezig was. Het waren de kleine stukjes die voor inspiratie zorgden. Dit is mijn verdieping. Deze stukjes samen zorgen voor een mooie puzzel die langzaamaan een unieke vorm krijgt: mijn leerproces. 

Vandaag op The Neighborhood heb ik DE JUF ontmoet. Nadat ik de eerste dag in meerdere klassen heb gekeken, besloot ik ditmaal langer in een groep te blijven om meer diepgang te vinden. Ik ben specifiek op zoek naar de coachende leerkracht. Welke vragen stel je; hoe daag je kinderen uit; hoe creëer je actieve onderzoekers; hoe geef je kinderen de regie en blijf je zorgen voor een rijk leerproces? 

Na wat tips kwam ik in een bovenbouwgroep terecht. Ik ben getuige geweest van een rekenles waarin een juf samen met de kinderen terugkeek, samenvatte, uitdaagde en ze een vraagstuk gaf ter verwerking. Dit was DE JUF die mij inspireerde. Zij was de coach die ik graag als voorbeeld wilde zien. Zij stelde de juiste vragen, had alles onder controle, daagde uit en liet kinderen zichzelf zijn. De rust en het vertrouwen wat zij uitstraalde was warm en intens. De kinderen waren bezig en zij stimuleerde en begeleidde het proces. Op iedere vraag volgde een vraag terug die weer stof tot nadenken gaf. En ik? Ik zat erbij en keek ernaar. Deze ervaring neem ik mee. Het geeft me nog meer bewustwording van het stellen van de juiste vraag. Bij het afscheid kreeg ik van haar een knuffel. Ze is ook door mij geïnspireerd, gaf ze aan. Hoe mooi is dat! 

Na een kringgesprek in mijn groep 2-3 over trots en knap zijn, vroeg ik mijn leerlingen: “Wat wil jij leren?”. Dat wisten een aantal kinderen meteen en begonnen met tekenen op het blad. Grote plannen maakten ze en niets was te gek. “Ik wil een salto achterover in het water maken!” riep een jongen enthousiast. In gesprek met deze leerling probeerde ik zijn ambitie kleiner te maken. Ik zag een aantal belemmeringen waarom dit leerdoel niet handig is voor op school. Bovendien had ik eigenlijk andere leerdoelen in gedachten. Gelukkig kon ik mijn bezwaren en verwachtingen voor me houden en ging open het gesprek in. Hij verwoordde zelf dat er geen zwembad op school is maar wel een gymzaal. Samen formuleerden we een nieuw persoonlijk leerdoel: zelf een koprol maken. Hij was tevreden en ik ook! 

Deze ervaring was een mooie spiegel voor mezelf. Ook ik moet mijn doelen wat kleiner maken zodat ik me beter kan verdiepen. ‘Student as worker, teacher as coach’. Ik ga tijdens het scholenbezoek het gedrag van de leerkracht onderzoeken. Ik wil zien hoe zij deze visie uitstralen en in de praktijk brengen. Welke vragen stellen zij? Zijn de mogelijkheden grenzeloos? Ik ga het snel ervaren!